1922 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 10

2

niging aangenomen de H.H.: .1. W. Happé, K. Konijnendijk, E. J. Linzel, J. Wetter, W. J. Mulder, W. Nieboer, P. Wiersema en D. Hoogland, Prof, Bouman vestigt de aandacht op de Chr, vereeniging van Deensche geneesheeren, die reeds 10 jaar bestaat, en betoogt de wenschelijkheid om met deze vereeniging in connectie te treden. Besloten wordt voortaan het ,,Orgaan" aan genoemde Vereeniging toe te zenden en haar te verzoeken een afgevaardigde te zenden naar de in Maart a,s, te houden feestvergadering. Na deze huishoudelijke werkzaamheden houdt Prof, Buytendijk een uiteenzetting over den aard der principieele vragen, op welker beantwoording de arbeid in zijn laboratorium zich CT". richt en stelt de vergadering daarna in de gelegenheid onder zijn leiding het laboratorium te bezichtigen. Na de ptmze houdt Dr. J. P. de Gaay Fortman een voordracht over: ,,de dood als biologisch verschijnsel", van welke voordracht 't volgende resumé den leden was toegezonden. ,,De dood van uitsluitend biologischen kan bezien is te definiceren als een onomkeerbaar, ten einde loopend levensproces met als resultaat een lijk. De grens tusschen dood en leven is zelden scherp te trekken Alle levende wezens kunnen sterven. Niet alle levende wezens moeten sterven. Vele eencelligen bezitten inderdaad iets als potentieele onsterfelijkheid (vgl. werk van Woodruff e,a,). Toch is ook dit geen individueele onsterfelijkheid, maar een onsterfelijkheid in het nageslacht. Het principieele verschil tusschen eencelligen en meercelligen is hierin gelegen, dat uit den aard der zaak bij de eenceïligen zich geen soma differentieert en dus (potentieel) nooit bet lijk van een eencel'igs behoeft te ontstaan en dat de ongeslachtelijke vermenigvuldiging eindeloos schijnt te kunnen doorgaan, wat voor meercelligen zou neerkomen op individueele onsterfelijkheid. De geslachtscellen der meercelligen zijn evengoed potentieel onslerfelijk als de eencelligen (Weismann), maar dit is ook geen individueele onsterfelijkheid. Intusschen is het begrip individu, vooral voor kolonievormende dieren en voor planten dikwijls heel moei'ijk te bevatten en te definieeren. Bij de hoogere dieren en den mensch schijnt de ouderdomsdood terug te brengen tot een celstofwisselingsdood en een zich niet meer regenereeren door celdifferentiatie. Door de voortplantingscellen leeft bij wijze van spreken het individu voort in nieuwe individuen enz. Practisch ligt de kwestie evenzoo ook bij de eencelligen door het evenwicht in de natuur en den strijd om het bestaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen