1957 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 20

8

J. HEKMAN

zenuwstelsel enerveert alle inwendige organen en interesseert ons voor ons betoog het meeste. Dit laatste stelsel kunnen we weer onderverdelen in de sympaticus in engere zin en in het parasympatische deel. Het eerste deel ontspringt uit het ruggemerg (van het 8e halssegment tot het 5e lumbaalsegment) en verloopt in de z.g.n. rami-communicantes naar de grensstreng, de ophoping van zenuwcellen naast de wervelkolom gelegen. Deze rami-communicantes eindigen voor een deel in de zenuwcellen van genoemde grensstreng, van waaruit vertakkingen uitgaan naar de inwendige organen; een ander deel passeert de grensstreng om in elders in het lichaam gelegen zenuwcellen te eindigen. Het parasympatische stelsel wordt gevormd door sympatische vezels, die gesplitst verlopen in een cranieel en een sacreel gedeelte. De genoemde indeling is een anatomische. Er bestaan echter ook indelingen op physiologische grondslag, welke ons heden in het bijzonder interesseren, want er bestaan tal van physiologische en pharmacologische verschillen tussen het sympatische en het parasympatische stelsel, waarvan de nervus-vagus de hoofdvertegenwoordiger is. Men kan van antagonisten spreken. Door prikkeling van de vagus (parasympaticus) wordt b.v. de frequentie van de hartslag geringer; door prikkeling van de eigenlijke sympatische vezels neemt de frequentie toe. De luchtwegen vernauwen door prikkeling van de vagus, verwijden door irritatie van de sympaticus enz. Bij sommige ziektebeelden overwegen nu de verschijnselen van vagus-prikkelng (maagzweer b.v.), bij andere die van de sympaticus (bepaalde gevallen van hartlijden enz.). Prikkeling van de hersenen uitgaande leidt in het ene geval tot vagus-overgevoeligheid; in een ander geval tot sympaticus-symptomen. Uit deze hoogst summiere beschrijving moge U duidelijk zijn, dat al spreken wij van een apart sympatisch of ook wel vegetatief zenuwstelsel geheten, omdat deee vezels naar de inwendige organen verlopen, de verbindingen met de hersenen en ruggemerg zo innig zijn, dat prikkels van de hersenen en ruggemerg uitgaande niet steeds bewust beleefd worden, doch toch nog de functies van de inwendige organen kunnen beïnvloeden. Ter handhaving van een goed functioneren der inwendige organen is het nodig, dat de antagonistisch werkzame zenuwen harmonisch samenwerken. En wanneer deze harmonie tijdelijk is verbroken door een of andere oorzaak, dient het reguleringsmechanisme van het lichaam paraat te zijn om dit te herstellen. Is dit

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen