1960 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 195

HOMOSEXUALITEIT

155

sexuele man, zoals sommige mannen menen op een homosexuele sexegenoot te moeten reageren? Daarom is die aanduiding van één eigenschap zo misleidend. Die kennis die straks komt heeft tal van eigenschappen en liefhebberijen en neigingen. Wie hem alleen ordent en oordeelt naar zijn sexualiteit is dom en primitief, maar ook uiterst onrechtvaardig en gemeen. De bekende strijder voor beter begrip ten opzichte van de homosexuelen, de psychiater Von Romer, vertelde mij eens, hoe hij omstreeks 1903 een dissertatie over de homosexualiteit gereed had. Naar zijn zeggen werd zijn promotie echter geweigerd, daar de faculteit een dergelijk onderwerp niet behoorlijk vond. Het is heden ten dage blijkbaar nog wel moeilijk, rustig en onbevooroordeeld zich over dit onderwerp te uiten. Het schijnt wel, als men de literatuur erover leest, of de schrijvers beschroomd zijn, bij de sexuele stoornissen over invoelen en begrijpen te spreken. Soms ook treft men in objectief bedoelde beschouwingen slechts een moraliserende houding aan. Men komt dan herhaaldelijk uitingen tegen als: „Hij maakte zich schuldig aan masturbatie" e.d. Speciaal op het gebied van de sexualiteit geldt wel, dat er ongelooflijk veel wordt getheoretiseerd en nagepraat. Wanneer men eens systematisch wat literatuur doorneemt, valt dit sterk op. Men zeurt elkaar maar na. Zelfs overigens goede waarnemers en ervaren klinici tonen deze neiging. Het gelijkt een beetje op de ons nu zo absurd voorkomende situatie in de wetenschap der anatomie. De leerstelhngen van Galenus bleven dertien eeuwen lang aanvaard. Als de waarnemingen ermee in tegenspraak waren, had de theorie de voorrang. Zo lezen we in officiële handboeken, uit het begin van deze eeuw, bij de oorzaken van geestesziekten herhaaldelijk ook de onanie genoemd. Zelfs een zeer degelijk auteur als Kraepelin bespreekt de masturbatie, alsof het een gevaarlijke ziekte betreft, met allerlei complicaties. Over homosexuelen laat hij zich evenzo in vaagheden uit. Stel u eens voor, dat het rijks-ambtenaar zijn als een ziekte beschreven werd. Ik zou u dan uit ervaring met veel aplomb kunnen verklaren, wat ik bij deze „patiënten" waarnam. Soms schijnt het ambtenaar-zijn erfelijk voor te komen, althans familiair. Af en toe ziet men een combinatie van deze „aandoening" met drankzucht, met karakterstoomissen, terwijl in de voorgeschiedenis nogal eens masturbatie voorkomt. Ik weet het, en ik haast me dat nog eens duidelijk te zeggen, dit is een belachelijk voorbeeld. Maar ten opzichte van sexuele afwijkingen is de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen