1962 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 305

MAGIE IN DE ISRAËLITISCHE GENEESKUNDE

245

het kind rustig wordt, of op het kind een bijbel of tephilien legt, opdat het gaat slapen, die verricht daarmede niet alleen tovenarij, hetgeen verboden is, maar hij loochent het wezen van de pentateuch zelf; want hij maakt uit de torah (pentateuch) een geneesmiddel voor het lichaam, terwijl de torah toch slechts een geneesmiddel voor de ziel wil zijn". (Hilch. Akkoem XI, 11—12). Preus (I.e. 166) vermeldt een citaat van de beroemde Romeinse geneesheer Galenus, waarin deze de waarde van het spreken of fluisteren boven Vi^onden erkent. „Velen geloven", aldus Galenus, „dat toverspreuken gelijken op sprookjes van oude vrouwen. Dat geloofde ik ook lange tijd. Ik ben geleidelijk echter door hun uitwerking tot de overtuiging gekomen, dat in de toverspreuken verborgen krachten schuilen. Want ik heb het nut van toverspreuken leren kennen bij schorpioensteken en ook bij beentjes, welke in de slokdarm zijn blijven steken en dien tengevolge van toverspreuken dadelijk weer opgehoest worden. Toverspreuken hebben wel degelijk zin". Het uitspreken van een formule ten einde een ingeslikt beentje of visgraatje door ophoesten te verwijderen, vindt men reeds bij Plinius (XXXVIII 49) In de talmoed (Sabb. 67 a) wordt bij een ingeslikt beentje de raad gegeven, een soortgelijk beentje op het hoofd te leggen en dan te zeggen: „Een, een gaat naar beneden, slik; slik, het gaat naar beneden". Bij een visgraatje zegt men: „je bent blijven steken als een naald, je bent vast omsloten, ga zakken, ga zakken". De palestijnse geleerde r. Chija bar Abin merkt op, dat deze twee formules van buitenlandse oorsprong zijn. Vermoedelijk heeft hij het Griekse voorbeeld gekend. De eerste formule van het ingeslikte beentje bestaat uit vier woorden, welke in het tweede deel van de formule in omgekeerde volgorde herhaald worden. Dit van voor naar achter en van achter naar voren uitspreken van de woorden in een toverformule vinden we vaker. Tot een vrouw, die langer dan normaal menstrueerde, werd geroepen: „Uw bloedverlies moet ophouden". Gecombineerd met bepaalde medicijnen zou dit toeroepen het gewenste effect moeten geven. (Sabb. 110 b). Het overdragen van ziekten op dieren werd ook aangenomen. In Sabb. 66b wordt het voorschrift gegeven, dat de geleerde Abaji van zijn pleegmoeder had gehoord. Het voorschrift zou opgevolgd dienen te worden bij koorts. Het luidt als volgt: „Tegen koorts neemt men een nieuwe zilveren dinar (een muntstuk), men gaat dan naar een zoutfabriek en men neemt zout, even-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen