1963 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 130

100

p. G. SMELIK

2e. Het eind van het boek Jona vermeldt, dat God het waardevol acht, dat door de bekering van de inwoners van Ninevé, zoveel dieren in leven blijven. - • •• Antwoord: Ik geloof niet dat de aangehaalde Schriftplaatsen suggereren dat in de wereld van vóór de zondeval kwaad aanwezig was. Om het komende vrederijk te schilderen wordt in oosterse en visionaire taal de dierenwereld betrokken in de profetie (Jesaja 11 : 6-9), maar dit geeft ons geen concrete biologische gegevens over de dieren op de nieuwe aarde. Uit Jona 4:11 blijkt dat het God niet onverschillig laat of de dieren worden meegesleept in de straf voor de mens, maar ook deze mededeling werpt geen licht op de vraag naar de voor-menselijke toestand. Dr. J. M. Fumée: Kan het niet verhelderend zijn de volgende parallel te stellen? Vóórdat het menselijk oog bestond was licht niet veel anders dan een electro-magnetische trilling met golflengteverschillen, nadien heeft licht een veel ruimere en diepere betekenis met kleurverschillen gekregen. Is dat ook niet met de dood het geval? Was de dood van een dier vóórdat de mens met zijn geweten bestond niet alleen beperkt tot het biologische en is nadien dit woord niet geladen geworden met schuld en daardoor veel dreigender? Antwoord: Ik ben U dankbaar voor deze suggestie, omdat ze inderdaad een mooie illustratie is van een aspect waarop ik graag nog even wil ingaan. Wanneer we hetzelfde woord gebruiken voor de dood van een dier en die van een mens, bedoelen we eigenlijk radicaal verschillende zaken. Hoewel de mens met het dier het biologisch substraat gemeen heeft, zet zijn menselijkheid alles op een principieel ander vlak. De menselijke taal bijvoorbeeld verschilt ook niet gradueel maar radicaal van de dieren ,,taal". Voor ons, schuldige mensen, is de dood bovendien zo verbonden met gericht en straf, dat het in feite onmogelijk is dit element er uit weg te denken. Terugziende in de historie is het ook voor ons bijzonder moeilijk anders te spreken over het natuurgebeuren dan in termen van leed, ziekte, ramp, strijd, chaos. Voor ons is een wereld zonder (zondige) mens niet voorstelbaar, en onze taal die we gebruiken om bepaalde niet-menselijke zaken aan te duiden, is noodzakelijkerwijs gemunt door de menselijke ervaring. Vandaar ook dat het zo veel moeite kost het begrip lijden niet op het dier toe te passen. Dr J. Vers'Bveldt: Als uitgangspunt van de beschouwing is genomen de tekst Gen. 1 : 13: „ en zie, het was zeer goed". Tegenover „goed" kunnen we stellen „kwaad", maar ook „fout" in de zin van ondeugdelijk. Welnu, de schepping was en is nog goed in de zin van niet-fout. Wanneer een roofdier een prooi slaat, is dat „goed". Zonder prooi kan een roofdier eenvoudig niet leven. De gedachte dat dit „kwaad" zou zijn en dat de dood pas bij de zondeval zijn intrede deed in de natuur, is een gevolg van een verkeerde exegese van teksten als Gen. 3 :17-19 en Rom. 8 : 19-22. Antwoord: Ik zou niet geheel deze onderscheiding tussen „fout" en ,,kwaad" willen overnemen. ,,Fout" is ook kwaad, fout is ook gevolg van de zonde. We kunnen moeilijk zeggen: de schepping is nu „niet-fout" maar wel ,,kwaad". Er is kwaad in de schepping binnengekomen, en daarmede ook veel „fouts". In beiderlei zin („niet-fout" en „niet-kwaad") was het ,,goed" dat Gods orde voor alle levende organismen was: ontstaan uit het levende en vergaan tot stof.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen