1968 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 220

180

FUNDERING EN BEGRENZING VAN MEDISCH HANDELEN

therapeut bij de — hoe non-direktief ook bedoelde — behandeling bewust of onbewust hanteert. e. Uiteraard: Wees zelf moreel integer, vrij van ondeugdelijke drijfveren, b.v. op het gebied van financiën, eerzucht, sexualiteit, etc. Nu doet zich speciaal bij de eerste drie regels, vooral bij de derde, misschien ook bij de vierde, nog de complicatie voor dat de patiënt wensen kan hebben die de arts niet wil honoreren. aa. De patiënt kan uit onverstand vragen om wat, althans op den duur, zijn eigen gezondheid zal schaden. De arts is gerechtigd, vaak zelfs verplicht medewerking te weigeren aan wat gezondheid aantast, aan wat verslaving te weeg brengt, aan wat kracht ondermijn, etc. Overigens onderscheide men wel tussen wat de patiënt uit domheid of vanuit een privé-opvatting omtrent zijn verantwoordelijkheid verlangt. Als een toerekeningsvatbare patiënt weloverwogen vraagt om middelen die zijn werkkracht enigszins stand doen houden doch zijn levensduur zullen bekorten, is een arts m.i. in het algemeen gehouden die middelen te verstrekken. bb. Geldt het vorige ook als de patiënt weloverwogen vraagt om lust-verhogende middelen die zijn gezondheid aantasten? De patiënt kan vragen om wat de arts zelf voor die patiënt moreel laakbaar vindt. Nu is het toedienen van pijnstillende middelen, ook als dat het stervensogenblik meer nabij brengt, zelfs van R.K. zijde aanvaardbaar genoemd. Maar het op verzoek verstrekken van lustverwekkende n.l. roesverwekkend, euforiserende of hallucinogene psychodysleptica, is onverantwoord als dit psychisch schadelijke gevolgen heeft, ook al blijft bij een bepaalde dosering intoxicatie op lichamelijk terrein afwezig, en al weet de patiënt omtrent de schadelijke psychische gevolgen. Het kan zijn dat de patiënt al verslaafd is, of vertwijfeld is, althans in dit opzicht niet geheel toerekeningsvatbaar is. — Het morele is echter nog duidelijker in het geding als een ongehuwde vraagt om de anticonceptionele pil. Stel dat het niet gaat om een verloofde die ten onrechte nog niet mag trouwen, maar om iemand die vrije liefde wil practiseren. Ik neem aan dat wij die wil onjuist achten. Moeten we dan medewerking weigeren, om zelf niet medeplichtig te worden, of om de ander hiervan te weerhouden? Of moeten we zeggen dat in een democratie ieder het recht heeft te leven zoals hij wil, zolang hij anderen niet schaadt, dat dit middel alleen op recept is opdat de arts kan beoordelen of het bij de aanvrager medisch gezien schadelijk kan werken, dat het een middel is dat bij bepaalde mensen voorkomt wat moreel nog ernstiger is, etc.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen