1970 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 56

36

METABLETICA DER MATERIE

dus oneindig. In de tijd van Saccheri begint dit twijfelachtig te worden (1733). Een tijd lang dreigt zelfs een nog eenzamer, isolerende ruimte, die van de hyperbolische meetkunde (Bolyai, Lobatsjewskii e.a., eerste helft negentiende eeuw) maar inmiddels blijkt (na bijdragen van Riemann en Klein, en niet zonder hulp van Einstein) de beslissing gevallen te zijn ten voordele van een elliptische, eindige ruimte. Een en ander met uiterst belangrijke consequenties voor (of correlaties met) de mens-God-en mens-mens-verbanden, waarover straks meer. Hierbij meen ik enige kritische opmerkingen te moeten plaatsen. (a) Dat vdB zich beperkt tot het Christelijke Westen heeft merkwaardige consequenties. Unieke voorvallen van geniale enkelingen voor wie de bolvorm van de aarde realiteit werd vonden reeds in de bloeitijd van de Griekse beschaving plaats (Pythagoras, Aristoteles, Aristarchos van Samos — de laatste liet drie eeuwen voor het begin van onze jaartelling reeds een bolvormige aarde, wentelend om eigen as, om de zon draaien, en deed zelfs uitspraken over de breedte van de schaduw van die aardbol op maanafstand; vgl. [8, p. 53 e.v.] en [11, p. 305 e.v.]). Aanvaardt vdB de consequentie dat de aarde — zeg gezien vanuit Zuid-Italië — eeuwen lang bolvormig geweest is, toen plat geworden is, om tenslotte tijdens de „Ottoonse renaissance" weer een bol te worden? Vermoedelijk wel. .. De geographische beperkingen, opgelegd door het kader van het Christelijke Westen, geven aanleiding tot soortgelijke paradoxen. In het tijdperk van MM (200-heden) hebben bijvoorbeeld Egypte en Spanje soms wel, soms niet tot het Christelijk Westen behoord. En het is welbekend dat vele Islamitische geleerden lang vóór Gerbert van de bolvorm van de aarde overtuigd waren (heeft Gerbert niet juist via de Spaanse „Arabieren" de meeste van zijn moderne ideeën opgedaan, in de tijd dat hij tot het gevolg van graaf Borel van Barcelona behoorde, evenals bisschop Hatto, diens onderhandelaar in Cordoba?). Ook over het heliocentrisch wereldbeeld lieten de Moslims zich niet onbetuigd: de bekende Al Biruni (973-1048) was daarvan een welsprekend verdediger (zie bv. [5, p. 87-88]). Wie de principes van de metabletica consequent neemt, moet dus concluderen dat de aarde waartoe het Spanje van vóór de Reconquista behoorde, een bol was die om de zon cirkelde, met uitzondering van enige beperkte gebieden als Barcelona en Galicië die, hoewel aan het Moorse Spanje grenzend, toch tot een platte stilstaande aarde behoorden, evenals de gebieden voorbij de Pyreneeën.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen