1970 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 20

4

THEMANUMMER „ABORTUS", GEZOND GEZIN

bedreigend is en waarbij die levensbedreiging door het afbreken van de zwangerschap kan worden opgeheven, of b. indien - zonder dat direkte of indirekte levensbedreiging aanwezig is - het voortbestaan van de vrouw als volwaardig wezen zodanig in het geding is, dat bij het voortgaan van de zwangerschap de verdere levensontplooiing van de vrouw ernstig en blijvend belemmerd zou zijn. Rechtvaardiging van een provocatio abortus voor de vrouw zelf met simpelweg: „mijn lichaam is van mijzelf" kan hier nimmer gelden, omdat het gaat om twee individuen, waarvan één weliswaar nog slechts in prille ontwikkeling aanwezig is en in zeer bijzondere zin de zorg van de draagster behoeft, maar waarbij dit „individu" toch ook „potentieel een hele wereld voor zich heeft". Rechtvaardiging van een provocatio abortus voor de arts met: ,,ik mag mijn levensprincipes niet laten prevaleren en daarvan uitgaand uitmaken wat wel en wat niet in het levensbelang van de zwangere vrouw is, maar ik moet mij baseren op wat de vrouw zelf als wezenlijk ziet", miskent evenzeer het „levensbelang" van het potentieel nieuwe individu. Dat de vrouw zelf - leek zijnde - zich er daarbij niet van bewust is, dat ze bij provocatio abortus ontkiemd leven of anders gezegd „een potentieel nieuw individu" het leven beneemt, kan uiteraard niets aan het bij de medicus aanwezige weten veranderen, namelijk dat elke jonge zwangerschap wel degelijk het bestaan van een potentieel nieuw menselijk individu impliceert. De ingreep zal bij de uit hoofde van zijn beroep „verzorger van het ongeboren kind" grote weerstanden opwekken. Menig gynaecoloog zal menen, dat men met deze handeling bedenkelijk dicht bij de grens van het toelaatbare is gekomen of dat men die grens overschrijdt. Dit zal zeer in het bijzonder het geval kunnen zijn met de ad b omschreven indicatie. Met deze omschrijving wil worden aangegeven dat de \'rouw in een existentiële noodsituatie verkeert, die haar (c.q. het echtpaar of het gezin) zodanig in „de mens in zijn bestaan als mens vernietigende omstandigheden" brengt, dat daarvoor geen andere uitweg bestaat dan een abortus provocatus. Existentiële nood zal een slechts in uitzonderlijke omstandigheden aanvaardbare indicatie kunnen zijn. Diegene die abortus provocatus uitvoert op indicatie „existentiële nood" zal het leven van een ,,potentieel nieuw individu" vernietigen, menende daardoor „het voortbestaan van een reeds zelfstandig functionerend levend individu in zijn menselijke existeren (c.q. van

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen