1971 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 236

180

VERSCHUIVINGEN IN DE PSYCHIATRISCHE DIAGNOSTIEK

teiten van licht en geluid werden herleid tot kwantificeerbare verschillen in amplitude en golflengte, zó hoopte men met de leer der grondstoornissen de psychopathologische symptomen tot hun essentie te kunnen terugbrengen. Aldus meende men ook het dichtst genaderd te zijn tot het somatische substraat van de ziekte. Overeenkomstig deze gedachtengang heeft EWALD de psychosen onderverdeeld in kwantiteits- en kwaliteitsziekten. Opmerkelijk is in dat verband bovendien dat de meeste grondstoornissen werden opgevat als kwalitatieve of graduele veranderingen van de psychische energiehuishouding. Het spreekt welhaast vanzelf dat de zojuist geschetste benadering op grond van haar reductief en constructief karakter door de fenomenologen werd afgewezen. Zo betoogt JASPERS dat de psychopathologische verschijnselen en de organische afwijkingen van elkaar zijn gescheiden door een kloof waarvan de diepte duidelijker zichtbaar wordt naarmate men dichter tot de randen nadert. Teleurgesteld in de resultaten van de fenomenologische methode volgens JASPERS hebben de beoefenaars van de „Daseinsanalyse" een nieuwe dimensie geïntroduceerd. Zij menen dat ziekteverschijnselen pas wezenlijk kunnen worden doorschouwd, indien men ze leert zien als vertolkingen van gedeformeerde, doch specifiek humane zijnsvormen. Krachtens deze benaderingswijze is het mogelijk om symptomen die bij een oppervlakkige beschrijving identiek schijnen te zijn, niettemin van elkaar te differentiëren. En ook het omgekeerde is mogelijk. Zo kunnen de katatone bewegingloosheid van de schizofrene patiënt en de stupor van de melancholicus bij de traditionele beschrijving nauwelijks van elkaar worden onderscheiden. De „Daseinsanalyse" herleidt ze echter tot twee wezenlijk verschillende wijzen van in-de-wereldstaan. Omgekeerd: oppervlakkig gezien zijn de stupor en de agitatie van de melancholische patiënt niet met elkaar te vergelijken. Krachtens de „Daseinsanalyse" verwijzen ze echter beide naar de existentie in de leegte als het kernfenomeen van de onderhavige endogene psychose. De toegang tot het hierbedoelde inzicht wordt ons ontsloten door de hermeneutische methode, een benaderingswijze die ook in de theologie en de historische wetenschappen grote opgang heeft gemaakt. Het is altijd moeilijk geweest om de nosologische en etiologische pretenties van de „Daseinsanalyse" op hun waarde te schatten. Sommige onderzoekers hebben de ziekelijke zijnswijzen en levensontwer-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen