De Vrije Universiteit - haar ontstaan en haar bestaan 1880-1930 - pagina 134

DE THEOLOGISCHE FACULTEIT

thetische geest van den docent bracht er ordening in. Door

overstelpende veelheid scheen die opsomming wel eens

chaotisch, maar, wie thuis het snelgeschrevcn dictaat be-

studeerde, bemerkte, dat die vele gegevens reeds naar vaste

rubrieken geordend waren. En altijd liet Bavinck voelen,

hoe het beginsel van alle wetenschap alleen in dat Woord

Gods lag, hoe ook alleen als vastgefundeerd kon gelden,

wat op dien onderbouw der Schriften rustte . . . Het cri-

tisch gedeelte was zijn kracht en zijn zwakheid tegelijk.

Want wie als hoogste eer voor den man van wetenschap

rekende het doorhakken van gordiaanschc knoopen en het

geven van absolute uitspraken, die kon bij Bavinck niet

terecht. En studenten, die later bij hun leermeester zwoeren

en voor wie het eind van alle tegenspraak was het: autos

epha (,,hij heeft het zelf gezegd") — zulke heeft Bavinck

nimmer gekweekt. Hij was er de man niet naar in dien zin

des woords ,,school te maken". Ook was hij te diep over-

tuigd van het relatieve in onze kennis, en wilde geen

poorten openrammeicn met een stormram van het men-

schelijk denken, die Gods eigen hand gesloten had. De fijne

omlijning van het probleem, het zorgvuldige wegen van

pro en contra scheen hem wel eens genoeg — en het even

aanduiden van den weg, waarlangs de solutie gevonden

kon worden. En dat was ons wel eens te weinig."

Dr E. D. Kraan schreef: „Of hij door de enkele tien-

tallen studenten, die zich in vcreering voor hem neerzetten

en alles opschreven, wat hij hun te zeggen had, geïnspi-

reerd werd, weet ik niet, maar ik geloof van neen. Eerder

vermoed ik, dat zijn omgeving, vooral de onsmakelijke

collegezaal met haar verflooze banken, vaak een belem-

mering geweest zijn voor zijn zich vcrheffenden geest, en

de bekoring veel meer van zijn onderwerp kwam, en hij

daardoor er zich geheel aan geven en in verdiepen kon.

Dan zetten zijn handen zich in de zijden. De vele rimpels

van zijn geweldig voorhoofd trokken zich samen tot één.

122

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen