Vijfenzeventig jaar Vrije Universiteit - pagina 116

die feiten bepalen, soms ook zeer beslist niet. Vaagheid? Goed, antwoordt

Lohman, maar die is dan zo van God gewild. Voor zijn juridisch onder-

wijs betekende dit voor Lohman, dat heel veel colleges zonder enig

bezwaar aan een niet-Christelijke universiteit gevolgd konden worden.

Evengoed als een ongeloovige ons de wetten, welke in de physieke

wereld gelden, of de indeelingen, die de mensch op het gebied van

botanie of anatomie pleegt aan te nemen, kan uitleggen, kan een on-

geloovige ons vertellen, welke is het verband der wetsbepalingen die

betrekking hebben op het huwelijk, den eigendom, de overeenkomsten

of grondwettige instellingen.

Men begrijpe dit goed: Lohman was geenszins als zij, die gespot

hadden met Christelijke wiskunde of Gereformeerde botanie. We bren-

gen in herinnering, wat in hoofdstuk vijf werd beschreven: hoe Lohman

op de vraag, of aanvullend onderwijs niet beter zou zijn geweest dan

het stichten der Vrije Universiteit, geantwoord had: Kan men elkander

aanvullen, als men lijnrecht tegenover elkander staat? Lohman wenste

bij zijn onderwijs wel degelijk rekening te houden met de vreze des

Heren, die ook voor hem het beginsel der wijsheid was. Maar dat be-

ginsel sprak bij de verschillende onderdelen van een vak lang niet even

sterk, omdat Gods Woord zich over heel veel zaken niet uitspreekt.

Voor hem had het iets geforceerds nu de Gereformeerde traditie gezag

toe te kennen op punten, waar de bijbel geen bepaald uitsluitsel gaf.

Men is niet Gereformeerd, omdat men het eens is met Calvijn of in

der Gereformeerden zienswijze is ingedrongen, maar men handelt

Gereformeerd zoodra men enkel steunt op Gods Woord en zich door dat

Woord laat bezielen . . . Indien men hiertegen te gemoet voert, dat op

die wijze alles op losse schroeven komt te staan en het onderwijs aan

onze V.U. een vasten grondslag zal ontberen, dan antwoord ik in de

eerste plaats, dat een Gereformeerd man nu eenmaal dit standpunt heeft

ingenomen. Maar bovendien klinkt die tegenwerping mij óf als onge-

oorloofd wantrouwen in de leidingen Gods met de menschen in de ooren,

óf als toekenning van een gezag aan de wetenschap, dat aan deze niet

toekomt. . . ^oo wordt dan onwillekeurig menschelijke wijsheid de

grondslag van ons verder onderwijs. Ik daarentegen meen, dat alle

onderwijs moet uitgaan van feiten. God gaf ons in ^ijn Woord niet e ene

enkele definitie.

De afloop van dit proces kon niet twijfelachtig zijn: de beide

Lohmans — de jonge Lohman was juist kort tevoren van buitengewoon

tot gewoon hoogleraar geworden — namen hun ontslag en de algemene

112

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen