Pionieren toen en nu. De geschiedenis van het Paedologische Institutuut in Amsterdam 1931-1989. - pagina 26
De geschiedenis van het Paedologische Instituut in Amsterdam 1931-1989
over de opvallende afwijkingen van sommige kinderen en
deze werden in verschillende publicaties vaak uitgebreid
voor het voetlicht gebracht. In latere jaren is men al veel
verder met onderzoek en behandeling van kinderen zodat
het logisch is dat vermelding van individuele gevallen min-
der plaats vindt. Op deze plaats mag echter niet het verhaal
ontbreken van een jongen die in 1935 werd opgenomen en
waarbij thymogeen mutisme (onvermogen of onwil om te
spreken bij psychische aandoeningen) werd vermoed. Het
verhaal begint aldus:
'Toen Wim ter onderzoek kwam was hij driejaar en vier
maanden. Hij had zich normaal ontwikkelt, was vlug met
loopen en spreken geweest en op tijd zindelijk. Hij sprak op
de manier, die men op zijn leeftijd verwachten mocht. Hij
maakte goede woordverbindingen. Hij praatte altijd vrij
druk, babbelde veel in zichzelf, praatte zowel met de huis-
genoten als met vreemde menschen. Hij sliep 's nachts rus-
tig, alleen op een kamertje. Een halfjaar geleden is dit
echter anders geworden. Patient sprak plotseling niet meer.
Daarbij is hij angstig geworden; en durft niet meer alleen
voor het huis te spelen, zelfs niet meer alleen in de gang en
naar de slaapkamer. iM'i^
Gezien de heele situatie, het plotseling ontstane mutisme,
rees het vermoeden bij ons, dat wij hier wel eens te doen
konden hebben met een psychogeen mutisme en we infor-
meerden bij de ouders naar de mogelijkheid of het kind
wellicht een psychisch trauma had doorgemaakt, waarbij
dit mutisme zich had aangesloten. Inderdaad herinnerden
de ouders zich nu iets dergelijks. In de maand Juli was er in
de plaats, waar de ouders woonden, een groot feest gevierd
ter herinnering aan het honderdjarig bestaan van het dorp.
Ter gelegenheid van de traditioneele historische optocht
mengden zich onder de toeschouwers vele jongens met
maskers voor het gelaat. Wim, die met zijn moeder was
gaan kijken, begon plotseling heftig te schreeuwen, toen
een jongen met een afgrijselijke ^mombakkes' voor, hem
probeerde op te tillen. Na deze scene was Wim niet te
troosten, hij huilde langen tijd achtereen den heelen avond,
en sliep eerst zeer laat in.
's Nachts was hij onrustig. De ouders hadden tusschen
24
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1989
Publicaties VU-geschiedenis | 72 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1989
Publicaties VU-geschiedenis | 72 Pagina's