Pionieren toen en nu. De geschiedenis van het Paedologische Institutuut in Amsterdam 1931-1989. - pagina 18

1

zou verdienen als zijn vrouw. 'Hiermede werd genoegen

genomen. Thans vraagt hij salarisverhoging. Het Bestuur

besluit niet op dit verzoek in te gaan'.

Eén van de belangrijkste zorgen van Waterink is het in-

stituut rendabel maken, of in ieder geval, geen groot verlies

te laten lijden. Naamsbekendheid is dus gewenst. Zo moe-

digt hij zijn bestuursleden aan de aandacht op het instituut

te vestigen, 'opdat het meer en meer bekendheid verkrijge

en in een behoefte mag voorzien'. Om de bekendheid van

het instituut nog verder te vergroten houdt Waterink enkele

dagen na de opening een radio-lezing en merkt hierover op

dat dit een 'zeer uitstekend propaganda-middel is geweest

voor het bekend worden van de zaak'. Langzamerhand

komt ook het contact met meer officiële instanties (kinder-

politie, medici en de Vereniging 'Kinderzorgf) op gang en

Waterink vertelt dat er zelfs een aanvraag is gekomen uit

Indië. Realistisch als hij is meldt hij deze zaken niet om

eens extra optimistisch te doen maar om zijn mede-

bestuurders op de hoogte te houden.

Hoewel Waterink bijzonder verheugd was wanneer ou-

ders met een kind - in dit geval is het beter om te zeggen

met een jongen, want in de eerste driejaar aan het Valerius-

plein konden alleen jongens worden opgenomen - naar het

instituut kwamen, bleken er ook grenzen te zijn aan deze

blijheid getuige het geval Joost S. Zo viel in de bestuursver-

gadering van 15 oktober 1931 het volgende te beluisteren:

'zonder dat we het gezocht hadden en ook zonder dat we

het van te voren verwacht hadden, dat de patient zoo lang

zou blijven, is ook Joost S. bij ons. Dat wil dus zeggen, dat

we dezen zomer geregeld twee blijvende patiënten hebben

gehad, en dat we, indien we Joost S. zouden wenschen te

behouden, we er dezen winter zelfs drie zouden hebben.

Het feit echter dat Joost S. er veel te veel arbeid geeft aan

het uitermate kleine personeel, is oorzaak dat ik eenige we-

ken bezig ben hem geamoveerd (verwijderd/JB) te krijgen'.

Niet iedereen kon dus behandeld worden!

Uit de jaarverslagen uit deze tijd valt op te maken dat de

pedologie als wetenschap nog maar in de kinderschoenen

stond. Zo moet in een aantal gevallen worden toegegeven

16

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen