Medische psychologie - pagina 294

292 Bramsen en Van der Ploeg

De ervaringen met Vletnamveteranen In de Verenigde Staten hebben een enorme

Impuls gegeven aan het denken en schrijven over wat nu 'posttraumatische stress'

wordt genoemd. In 1980 werd in het Internationaal gehanteerde psychiatrische

classificatiesysteem, de DSM-III'', een plaats ingeruimd voor de Post-Traumatlsche

Stress Stoornis (PTSS). Deze omvat drie clusters van symptomen, te weten:

1. Herbelevingsverschijnselen, zoals nachtmerries en indringende herinneringen;

2. Vermijdingsreacties, zoals het vermijden van situaties die herinneringen oproepen

aan de oorlog, en emotionele verdoving;

3.Verhoogde prikkelbaarheid, zoals woedeaanvallen en slaap- en concentratie

problemen.

Alhoewel er kanttekeningen mogelijk zijn bij de diagnose PTSS, heeft deze tot nu toe

de herzieningen van de DSM in 1987 en 1994 overleefd. De diagnose maakt expliciet

dat een schokkende gebeurtenis ten grondslag ligt aan de genoemde symptomen. Dit

betekent voor veel oorlogs- en geweldsgetroffenen een erkenning dat de psychische

klachten die zij ondervinden in principe iedereen kunnen overkomen en een normale

reactie op een abnormale situatie zijn.

Veel onderzoek naar de verwerkingsproblemen van oorlogsgetroffenen richt zich op

getroffenen die professionele hulp hebben gezocht of financiële compensatie hebben

ontvangen. Het onderzoek onder oudere Nederlanders dat het onderwerp is van dit

artikel en het proefschrift van de eerste auteur^ had tot doel om inzicht te verwerven In

de oorlogservaringen, psychische aanpassing en hulpvraag van een doorsneegroep

Nederlandse oorlogsgetroffenen en hun partners. Door ook oorlogsgetroffenen te

benaderen die geen professionele hulp hebben gezocht, kan meer inzicht worden

verkregen in het verwerkingsproces na schokkende oorlogservaringen. Hoe Is het de

oorlogsgetroffenen vergaan die geen professionele hulp hebben gezocht of

ontvangen? Hoe hebben zij hun ervaringen verwerkt? Kunnen wij leren van hun

ervaringen? Daarnaast kan inzicht worden verkregen in het proces dat leidt tot het

(niet) zoeken van professionele hulp. Inzicht in de motieven van oorlogsgetroffenen

om (geen) hulp te zoeken zou Informatie kunnen geven over de aansluiting tussen de

behoefte aan hulp en de hulpverleningsorganisatie.

In dit hoofdstuk zal niet op al deze vragen worden Ingegaan. We zullen aandacht

besteden aan de oorlogservaringen, het vóórkomen van verwerkingsproblemen bij

oorlogsgetroffenen en de rol die het zoeken naar betekenis in het verwerkingsproces

kan hebben.

Om deze vragen te onderzoeken werd aan 10.622 willekeurig gekozen oudere

Nederlanders, geboren in de jaren 1920-1929, gevraagd om medewerking te verlenen

aan het onderzoek. Zo'n grote steekproef was nodig, omdat verwacht werd dat 15%

van deze oudere Nederlanders schokkende oorlogservaringen zou hebben

meegemaaktV Ook moest rekening worden gehouden met non-respons. Deze

'Nederlanders ontvingen een korte vragenlijst over hun oorlogservaringen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen