Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 382

Alle betrokkenen raakten aldus overbelast, en bij colleges met grote toeloop begonnen

zich in de jaren negentig ordeproblemen voor te doen. Er waren docenten die zwijgpau-

zes inlasten om de aandacht te herkrijgen,'^s anderen stuurden rumoermakers de zaal

uit.'^^ Het euvel bleek moeilijk te bestrijden. J. Annard, onderwijscoördinator bij de

juridische faculteit, schreef de praatlust van de studenten toe aan de hoge studiedruk,

die te weinig tijd liet voor sociale contacten. De collegezaal werd dan beschouwd als

de natuurlijke ontmoetingsplaats.'^' Als studenten zich gaan gedragen als beginnende

vwo'ers, zal op het universitaire onderwijs al snel het etiket verschoolsing geplakt moe-

ten worden. Studenten lopen geen college, ze gaan naar school. Welke studierichting het

ook betreft, dat is het woord dat je hen hoort gebruiken: bij rechten, bij wiskunde, bij let-

teren, bij economie.'*^ Daarbij past een wijze van studeren die alleen op het cijfer gericht

is. Je maakt je niet de inhoud van je studieboeken eigen, maar je zoekt een kortere weg

door oude tentamenvragen te bestuderen, en je neemt in je scriptie teksten van internet

over, natuurlijk zonder bronvermelding.'^^ Ook complete scripties zijn trouwens op

internet verkrijgbaar, vooral Belgische en Amerikaanse.'9 Maar zo desperaat zijn de

meeste studenten nu ook weer niet.

Wie al zijn tijd voor de studie beschikbaar heeft, kan bij normale aanleg en ijver de

jaarlijks vereiste belasting wel aan. Als gevolg van de vele nevenwerkzaamheden ligt ech-

ter bij de meeste studenten de studietijd per week niet hoger dan 20 tot 25 uur'^', ofwel

ongeveer duizend uren per jaar. Daar studieprogrammering gebaseerd is op ongeveer

1500 uur, zullen velen al snel een achterstand oplopen. Dat bleek al meteen bij de eerste

jaargang van tweefasestudenten. Drenth deelde in zijn rectorale rede van 1984 mee, dat

van de lichting 1982 60 procent de propedeuse had gehaald.'^^ Na zeven jaar was 56 pro-

cent afgestudeerd. Slechts 8 procent van de studenten was het gelukt het doctoraalexa-

men na een studie van vier jaar met succes af te leggen.'^3 Studeren vraagt meer tijd dan

de programma's aangeven, en de uitval is nog altijd hoog. In het eerste jaar valt 20 pro-

cent af, in latere jaren nog eens evenveel.'9+

En het was juist belangrijk dat velen de rit zouden voltooien, niet alleen ter wille van

de betrokkenen. Het ministerie koppelde namelijk de toewijzing van gelden aan het stu-

dierendement. Hoe meer bullen uitgereikt konden worden, hoe meer middelen de uni-

versiteit tot haar beschikking kreeg. De wijsheid van dat beleid springt niet in het oog.

'Het is zonder meer duidelijk,' zei Drenth in zijn rede van 1984, 'dat als slaagpercenta-

ges aanwijsbaar beleidsbeslissingen in de sfeer van allocatie van informatie of middelen

determineren, de kans op kunstmatige verhogingen van deze slaagpercentages door on-

gewenst marchanderen met normen toeneemt.''^5 Zulke ernstige vormen van cijferma-

nipulatie hebben zich niet voorgedaan. Wel paste het in het kader van de verschoolsing,

dat de student stevig bij de hand genomen werd.'9''

De aard van die opleiding is niet overal dezelfde gebleven. De meeste studenten kie-

zen nog als vanouds één traditioneel hoofdvak. Ze studeren scheikunde, of Nederlands,

of niet-westerse sociologie, en zoeken dan als doctorandus hun weg in de maatschappij.

378 EEN HOEKSTEEN IN HETVERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen