De Reformatie en de Vrouw.

Twee-en.dertig mannen hebben met koeaen moed de leiding van „De Reformatie" ter hand genomen. Acht men „Refoismatie" knogelijk zonder „de vrouw"? Of heeft het conservatisme iemand parten gespeeld, toen 't er om ging, de reformatorische gedachte in dezen practisch uit te werken?

Er was toch zeker wel 'n enkele, wier schouderen opwaarts zouden reiken tot ongeveer gelijke hoogte als de kleinste van deze allen.

Een „Reformatie", die haar eenige vrouweliikheid ontleent aan het woordenboek van De Vries en Te Winkel, had men liever — meer consequent schoon minder gracieus — „Reformator" moeten noemen,

REFORMATA.

(Mogen wij de geachte inzendster troosten, dat hierover reeds vóór lang werd gesproken? De lijst der medewerkers is nog niet „af". Red.)

Sikkel-fonds.

Het bericht, dat de Commissie tot huldiging vaii de naigedachtenis van Ds Sikkel besloot, dit te doen door het uitgeven en verspreiden van zijn schriftelijketo arbeid, trekt de aandacht, en is door velen met sympathie vernomen. Vooral omdat daarmede eens gebroken is met de manie, die in onze Gereformeerde kringen al aardig ingang begon te vinden, m. 1. om predikanten na hun overlijden te eeren door een monument op hun graf te plaatsen. Telkenmale kan men in onze Christelijke bladen de aankondiging lezen, dat er voor een bemind predikant (of onderwijzer) gelden voor een grafteeken worden verzameld. Juist dit algemeene maakt, dat er niets onderscheidens mee wordt uitgedrukt, en dat de familie verzoekt, om van een eventueel grafteeken verschoond te blijven. In zijn overdrijving herinnert deze monumentenmanie aan een verschijnsel, dat vroeger vaak in onze kringen voorkwam, n. 1. dat men als compliment aan den spreker hem verzocht, om zign gehouden referaat door den druk te conserveeren en te vermenigvuldigen; ' weleens tot schrik van de ingewijden.

Bevreemdend is deze gedenksteen-bevlieging in onze Geref. kringen wel. Vanouds waren ze geen voorstanders om de graven hunner profeten te versieren. Calvijn's graf is zelfs niet eens te vinden, en de muur der Reformatie te Geaève is er waarlijk niet gekomen door de bijdragen der HoUandsche Calvinisten.

Dat het bovenstaande niet bedoelt iets te zeggen ten nadeele van de gepaste vereering van mannen, die zich in bijzonderen zin onderscheiden hebben, maar uitsluitend de strekking heeft, om overdrijving in dezen te hekelen, heeft elk goed verstaander wel begrepen. P.

(Voor deze rubriek eigenlijk iets te lang. Kan men wat men te zeggen heeft niet in 15 regels druks samenvatten, dan, bewandele men liever den weg van het „Ingezonden Stuk".

Red.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen