GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

UIT DE HISTORIE

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

UIT DE HISTORIE

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Prof. Dr H. H. Kuyper over het karakter en de bevoegdheid der meerdere vergaderingen.

VIII.

De machlssfeer der meerdere vergaderingen moi dus zeer concreet worden aangegeven. Met algi meene uitspraken vordert men niet. Een helden grensbepaling kan alleen verder brengen. Vooraf wordt eerst nog door Prof. Kuyper ge waarschuwd] voor een misbruik maken van da credentiebrief.

Credentielnieven zijn geen blanco volmachi Zij beloven onderwerping aan de beslnitci der meerdere vergaderingen alleen voor zoi ver de macht dier vergaderingen strekt.

Is de macht der meerdere vergaderingen dus «i den aard der zaak een zeer beperkte, dan volgt hie: uit van zelf, dat wanneer de Kerken in hare instrut tien van de afgevaardigden beloven en verklaren, di zij wat de meerdere vergaderingen besluiten voo: waar en bondig zullen houden, dit volstrekt ni( zeggen wil, dat daarmee een blanco volmacht aat de afgevaardigden wordt geschonken en zulk een Keil zich nu verbindt elk besluit, dat een meerdere vet, gadering neemt voor bindend te zullen houden.

De bevoegdheid, die aan de afgevaardigden (e meerdere vergadering wordt geschonken, en de beloll aan de besluiten der meerdere vergadering zich t onderwerpen, geldt alleen voorzoover de macht dt meerdere vergaderingen strekt. Zoodra een meerden vergadering in hare besluiten buiten deze maclits! , bevoegdheid zou gaan, zou zulk een besluit daardoe vanzelf onwettig en waardeloos zijn geworden. Heti wel noodig hierop met nadruk te wijzen, omdat me: niet zelden in meerdere vergaderingen zich op des credentie- of instructie-brieven der afgevaardigden h roept om gehoorzaamheid aan de besluiten der clas sis af te dwingen. Niet alleen dat dit een misbniil maken is van deze belofte door de plaatselijke Keti afgelegd, maar het is een hiërarchisch streven waai tegen niet ernstig genoeg kan gewaarschuwd. Wat' daardoor zou van de vrijheid en zelfstandigheid h plaatselijke Kerk geen spoor meer overblijven.

De drie eenige gevallen, waarin de meerden vergaderingen alleen handelen en beslissci mogen.

Onze Kerkenorde zelf weerspreekt dit dan ook, wan; in Art. 30 wordt uitdrukkelijk gezegd, dat men ii de meerdere vergaderingen niet zal hai delen dan 't gene dat in de mindere niei heeft kunnen afgehandeld worden of da' tot de Kerken der meerdere verg, a.clerini in het gemeen behoort. Terwijl Art. 31 daaraai nog toevoegt, dat wanneer iemand zich be klaagt door de uitspraak der mindert vergadering verongelijkt te zijn, dezf zich op een meerdere vergadering be roepen mag. Dat zijn de drie scherp omschrevei gevallen, waarin naar onze Kerkenorde een meerden vergadering handelen en beslissen mag. Gaat eei meerdere vergadering deze perken te buiten, handell ze en beslist ze over hetgeen uit deze drie genoemè; gevallen niet voortvloeit, dan overschrijdt ze haar bevoegdheid en gaat in „tegen de Artikelen in dea! Generale Synode besloten", en zulk een besluit be, hoeft dan, volgens Art. 31, ook niet voor vast en bondij gehouden te worden. Want Art. 31 stelt dit niet alleej als uitzonderingsgrond, wanneer zulk een besluit be wezen wordt te strijden tegen Gods Woord, maar ooi

jvanneer zulk een besluit bewezen wordt in strijd te zijn-met de Artikelen der Kerkenorde. En elk besluit, dat tegen Art. 30 ingaat, waarin de bevoegdheid der meerdere vergadering omschreven is, mist derhalve rechtskracht en behoeft niet te worden uitgevoerd. Het terrein, waarop de meerdere vergadering handelend kan optreden, waar ze bevoegd is beslissingen te nemen, is dus streng afgebakend. En geen credentieof instructiebrief kan ooit de bevoegdheid der meerdere vergadering buiten deze grenzen uitbreiden, of een Kerk verplichten aan besluiten, die buiten deze bevoegdheid der meerdere vergadering gaan, zich te ondel-werpen. In Art. 30 ligt dan ook het palladium van de vrijheid der plaatselijke Kerk. En elke plaatselijke Kerk heeft wel toe te zien, dat dit palladium haar niet worde ontnomen.

Het eerste geval: behandeling van wat in een mindere vergadering niet kon afgehandeld worden.

Vraagt men nu, waarom de bevoegdheid der meerdere vergaderingen in Art. 30 aldus beperkt is geworden tot de twee daar met name genoemde gevallen, dan ligt het antwoord wel in hoofdzaak daarin, dat onze Gereformeerde Kerken zich liefst hielden aan de uitspraken van Gods Woord. Het convent te Jeruzalem was voor haar het voorbeeld, waarnaar ze zich richten willen. En juist hetgeen op dit Convent behandeld werd, bood nu het beste bewijs, waartoe deze meerdere vergaderingen dienden. De aanleiding tot dit Convent was een geschil, dat in de gemeente van Antiochië ontstaan was, door sommigen, die afgekomen waren uit Judea, de broeders aldaar leerden, dat men niet zalig kon worden, als men geen Jood werd, d.w.z. zich besnijden liet naar de wijze van Mozes. Hierover ontstond geen kleine wederstand en twisting in de gemeente. Of Paulus en Barnabas hen al weerspraken, hielp niet. En het hoog gezag, waarin deze broeders uit Judea stonden, maakte, dat men niet tot een beslissing komen kon. Dat was de oorzaak, dat men toen besloot afgevaardigden te zenden naar Jeruzalem, om de apostelen en ouderlingen een beslissing over deze vraag te verzoeken. Hier was dus het geval van een zaak, die op een mindere vergadering niet afgehandeld kon worden en daarom door een meerdere vergadering moest beslist worden. En dat in zulk een geval aan de vrijheid der plaatselijke Kerk niet te kort wordt gedaan, spreekt vanzelf. Want zooals te Antiochië het geval was, zoo zal het in al dergelijke gevallen wel wezen: de plaatselijke Kerk, die met zulk een geschil verlegen zit, die niet weet, hoe het tot oplossing te brengen, zal dan zelf de zaak tot de meerdere vergadering brengen. Niet de meerdere vergadering dringt zich dan in de zaken der plaatselijke Kerk in en dwingt haar naar de besluiten der meerdere vergadering te handelen, maar de plaatselijke Kerk zelf vraagt om hulp en wordt door de meerdere vergadering van advies, hoe te handelen, gediend.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 18 november 1938

De Reformatie | 8 Pagina's

UIT DE HISTORIE

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 18 november 1938

De Reformatie | 8 Pagina's