GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Ongevraagd Ontslag.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Ongevraagd Ontslag.

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

En dat niemand mag koopen of verkoopen, dan die dat merkteeken heeft. Openb. 13 : 17.

De christenen, juist wijl ze Gods Naam over zijn werken hebben uit te roepen, mogen niet zich onttrekken aan het wereldleven. Het wereldSCH leven "is wat anders dan het wereldleven. Ze mosten daarin trouw zijn. Worden ze weggestuurd, dan moet het niet wegens him luiheid, doch vanwege hun trouw zijn.

Maar juist in die trouw (aan God) zal de meerder-; held hen niet dulden, straks. Waat teleologisch-ge^ richte cultuurbouw is geen zaak van losse individuen, doch van een hechte gemeenschap. Doch de volgelingen van het Beest zullen geen a n d e r e „gemeenschap" erkennen dan die uit den van God losgeslagen mensch is. In het negatieve zullen zij daarmee erkennen, wat vele christenen vaak nalaten te beüjden, n.l., dat het geloofsartikel van „de gemeenschap der heiUgen" van , direct cultuurbelang is. En dat kerkscheuring (de w e z e n 1 ij k e, niet wat de hiërarchie daarvan maakt) ook altijd cultuurverlies is. En dat kerkherstel, ook wanneer het aantal der belijders slinkt, steeds weer tevens cultureel herstel in ehristelijken zin beteekent.

En juist uit haat tegen al wat werkelijk christeüjk i s, zullen dus door de antichristelijke leiding eenmaal Gods waarachtige belijders zijn geboycot, en hardhandig verwijderd worden van de cultureele werkplaatsen en — fondsen. Waarom? Omdat ze onbekwaam waren? Neen, maar wijl ze het gewaagd hebben, evang'elisten te zijn, bijbelgetrouwe wegwijzers der cultuur. Daarom zijn ze op zij geworpen.

Wij weten, dat dit „standpunt" brutaal genoemd is. Het zou immers van de niet aan ons eigen confessioneel denken sympathieken te veel kwaad, en van de wél aan onze confessie getrouwen ta veel goeds zeggen: deze tijdelijke wereld kent — zoo zegt men — geen contrasten als tusschen hemelsch en ihelsch. Maar die zóó spreken, deelen ons „credo" niet. Zij kennen geen Woord Gods, dat in de „g e s c h i e d e-nis" historisch, d.w.z. uit eigen zaad continue vruchten wekkend, ingaat met effect. Het „Woord Gods", gehjk zij het zien, is geen „zaad van wedergeboorte". Een „keten van heil" wordt naar hun inzicht niet gesmeed, hier ónder de wolken. Wat hier beneden vrucht voortbrengt, dertig-, zestig-, honderdvoud, d& kan naar hun gedachte geen zaad van boven zijn geweest.

Deze theorie zal 't niet uithouden tot het einde.

Want óók de Antichrist zelf, hoewel door deze theorie (die kerk-ontkraohtend is) zijn weg bereid zich vindend, zal toch, heeft hij eenmaal de macht, er over lachen, en uit dien lach de grimmige consequenties trekken. H ij zal w è 1 gelooven aan principieele contrasten. Hij zal a f s n ij d e n wie hem niet religieus vereert. En dan „op alle terreinen". Want de Antichrist zal geen filosoof zijn, die met den rug naar de wereld toegekeerd staat. Hij zal niet gelooven in de eenheid der cultuur, ook niet in eeii „transcendentale". Hij weet het wel: er is één natuur, maar er is meer dan één natuur-g e b r u i k of natuur-b e w e r k i n g. Het willen is den mensch ingeschapen, ook het cultureele willen; het behoort tot de natuur. Maar het cultureele s t r e v e n is meer dan willen; daar zit doielstellin.g op langen termijn en bp langen afstand in. En bij dat punt aangeland, stuiten we weer op de antithese.

Velen zeggen heden: ze bestaat niet. De Antichrist zal die leuze aanvankelijk met een glimlach laten begaan: ze baant hem het pad, wijl ze de kerk ondermijnt, haar actie lamslaat, en zijn recruten hem in breeden getale tegemoet helpt voeren.

Maar: als hij klaar is voor den start: dan zal hij zeggen: er is de antithese. Dan gaan de concentratiekampen weer open — voor een kort verbhjf. Men komt er niet meer uit, en toeft ei' maar een oogenblik: de oven brandt.

De antithese is geloochend door vele „christenen". Ze wordt straks g e d i c t e e r d door en aan de laatste heidenen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 10 april 1948

De Reformatie | 8 Pagina's

Ongevraagd Ontslag.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 10 april 1948

De Reformatie | 8 Pagina's