Revue 1995 - pagina 65

Column

De derde W: Waardigheid Door prof.dr E. Boeker

De Rector Magnificus heeft zijn ambtsperiode In het teken gesteld van de vijf W's: Waarden, Waarheid, Waardigheid, Warmte en Wijsheid. In deze column volgt een beschouwing over de derde W.

De ouderen onder ons herinneren zich nog de aanvang van de colleges: de hoogleraar kwam binnen, het rumoer verstilde, de studenten stonden op, gingen zitten en de docent gaf in alle rust college. Rond 1 970 veranderde dat plotsklaps. De hoogleraar stond niet langer op een voetstuk (een goede zaak) maar ook wetenschap verloor iets van haar glorie. Wetenschap werd gezien als produktiefactor (voor een deel terecht), als middel tot onderdrukking (helaas ook voor een deel terecht) maar niet langer als de intellectuele uitdaging om de wereld waarin wij leven te verklaren. In een collegezaal met 200 studenten blijft het tegenwoordig vaak lang rumoerig. Op de achterste rij, waar ik wel eens ga zitten, is het lastig je aandacht bij de docent te houden. Sommige collega's sturen studenten het lokaal uit, anderen hebben orde-problemen. Wij zoeken de oplossing in het kleiner maken van de groepen, en dat helpt. Feit is echter dat omgangsvormen verruwen en wellevendheid, waardigheid zou ik zeggen, verdwijnt. Het verschijnsel is overal waarneembaar. In een drukke tram zetten passagiers hun weekendtas naast zich neer en ontnemen anderen een zitplaats. Automobilisten houden geen

vrije Universiteit

amsterdam

rekening met kwetsbare fietsers, fietsers niet met voetgangers, haastige lopers niet met bejaarde wandelaars.

Prof. dr Egbert Boeker

Een universiteit kan in haar eentje geen maatschappelijke trends omkeren. Wel kunnen we laten zien dat het anders kan en moet. Ik ben daarom blij met de vieringen die onze universiteitspastor Jannet Delver organiseert. Op eigentijdse wijze worden oude vormen benut: een lied, een woord, een gedicht, een schilderij. In mijn huidige functie tel ik het tot de beste momenten als ik zo een keer per week een openbare zitting van het College van Dekanen mag leiden. De openingsspreuk kan het publiek op de katheder van de universiteit meelezen: onze hulp is in de Naam des Heren. En ook de slotspreuk verwijst naar een werkelijkheid die uitgaat boven onszelf: de Naam wordt geprezen. Deze woorden zullen door de uiteenlopende mensen in het publiek verschillend worden ervaren en ingevuld. Ook bij de start van de universiteit roepen deze begrippen uiteenlopende associaties op. En zo zal het ook de lezers vergaan. Ik denk dat wij het allen wel zien als een teken van waardigheid: menselijke waardigheid ingebed in een groter geheel.

Column

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen