GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Revue 1997 - pagina 60

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Revue 1997 - pagina 60

1 minuut leestijd Arcering uitzetten

voor tieners pas op de dertiende en laatste plaats. "Het was voor de meesten hier een hele gebeurtenis om een empiricus in de vakgroep te hebben", herinnert Spruijt-Metz zich. "Maar de nieuwe hoogleraar, Evert van Leeuwen, heeft me na mijn promotie wel gevraagd om te blijven. En inmiddels heeft hij gelijk gekregen." De onderzoekster merkt nog dagelijks de cul tuurverschillen tussen haar geboorteland en

Na schooltijd vergrijpem leerlingen zich aaw junl<food.

haar huidige verblijfplaats. Zeker ook vanwege haar joodse afkomst. "Het joods bewustzijn is hier niet zozeer groter dan in Amerika, maar wel anders. Hier is de oorlog echt geweest", zegt ze. "En dat merk je. Jullie zelf waarschijnlijk niet zo, maar als je hier als buitenstaander binnenkomt, wel. De oorlog is nog steeds alom in de cultuur aanwezig. Maar je ziet de verschillen ook in andere dingen. De manier waarop mensen soms reageren, wat sociaal vaardig gevonden wordt, daar kan ik soms nog steeds paf van staan." Alumni Ook in de manier waarop Nederlandse en Amerikaanse universiteiten en hogescholen met hun afgestudeerden omgaan, ziet Spruijt-Metz desgevraagd veel verschil. "In Amerika is de mate van binding aan een universiteit afhankelijk van hoe duur die was. De alumni zijn daar ook heel belangrijk voor de universiteit. De universiteiten willen niet alleen je geld, maar later ook je kinderen ontvangen. In Nederland staat dat nog meer in de kinderschoenen. Bij de UvA, waar ik ben afgestudeerd, hebben ze wel een keer per jaar een bijeenkomst, maar vaak ga ik daar niet heen. Alhoewel ik moet toegeven dat ik voor bepaalde dingen toch nog steeds naar de UvA ga, gewoon omdat ik het daar sneller weet te vinden." Als universitair docent en als een van de vier vaste leden van de kleine vakgroep medische ethiek heeft Spruijt-Metz nu naar eigen zeggen een "heel afwisselende baan". Het ene moment werkt ze aan onderzoek naar de mishandeling van Nigeriaanse meisjes, dan weer probeert ze geld los te krijgen voor onderzoek naar de morele aspecten van reageerbuisbevruchting (ivf), om vervolgens aio's en studenten te begeleiden. "Inderdaad, allemaal heel verschillend, met een overeenkomst: het onderzoek dat ik doe is nooit makkelijk."

vrije Universiteit

amstei^dam

Revue

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 januari 1997

Revue | 104 Pagina's

Revue 1997 - pagina 60

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 januari 1997

Revue | 104 Pagina's