Revue 1999 - pagina 94

pedagogiek en vervolgens in 1975 tot hoogleraar Speciale pedagogiek (sinds 1985 aangeduid als Orthopedagogiek). Het onderzoek van de afdeling Orthopedagogiek concentreerde zich onder leiding van de Ruyter op ernstige stagnaties in de gezinsopvoeding als gevolg van ernstige psychosociale problemen of een meervoudig gehandicapt kind. De Ruyter geniet bekendheid met publicaties over met name Algemene orthopedagogiek (theoretische grondslagen van het vakgebied), Ontwikkeling en evaluatie van hulpverleningsmethoden van leefsituatiewerkers (groepsleidsters in vervangende opvoedingssituaties) en Praktische Pedagogische Gezinsbegeleiding (vorm van hulp aan gezinnen met een verstandelijk gehandicapt kind). Hij trad op als promotor bij twintig promoties; enkele promoties zijn nog in voorbereiding. Niet alleen promovendi, ook studenten konden rekenen op zijn betrokkenheid. De Ruyter meende dat het onderwijs op de universiteit wat onderbedeeld was en onderzoek meer prioriteit had. Hij wilde dicht bij de studenten staan, ze echt raken en betrokken maken bij het vak. De volgende anekdote zullen sommige alumni Pedagogiek zeker niet vergeten zijn. in een college wilde hij de studenten erbij trekken en hij deed dat daadwerkelijk. 'Om ze te confronteren met hun eigen vooringenomenheid had ik een truc. Ik las op dicteersnelheid

een tekst voor die ze moesten opschrijven. Ondertussen liep ik achter de katheder heen en weer en ging op een tafel liggen die voor in de collegezaal stond, terwijl ik heel serieus door bleef dicteren. Natuurlijk ontstond al snel geroezemoes en hielden de studenten op met schrijven. 'Wat is er', vroeg ik quasi onwetend. 'U doet zo gek', was het antwoord. Dan had ik ze precies waar ik ze wilden hebben. Konden we serieus

vrije Universiteit

amsterdam

praten over wat nu normaal en abnormaal gedrag is'. De Ruyter stond bekend als een goed docent. Hij wist ze te boeien en te inspireren. In 1 997 ontving hij de facultaire onderwijsprijs. Behalve een goed docent was hij ook een goede bestuurder. De Ruyter was jarenlang lid van het faculteitsbestuur en berucht om zijn dossierkennis. Je hoefde het hem maar te vragen wanneer, waar, welk artikel of regel geldt hiervoor: het antwoord kwam ais vanzelf uit zijn mond. Landelijk heeft hij zich met verve ingezet voor de vernieuwing van de jeugdhulpverlening en de gehandicaptenzorg. Hij was onder meer voorzitter van het Seminarium voor Orthopedagogiek te Zeist en bestuurslid van het Sociaal-agogisch Centrum te Amsterdam. Hij hield talloze lezingen voor verenigingen van ouders van een verstandelijk gehandicapt kind. Hij is in Nederland bekend geworden als de pleitbezorger van de belangen van deze ouders in hun strijd om betere voorzieningen voor kinderen met een verstandelijke handicap.

Revue

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen