Studentenalmanak 1899 - pagina 152

NON CUIVIS....

e kruidenier Halfpond had een vrouw, een zoontje en

een vrij beklante zaak.

Toen hij 't schuitje was ingegaan, had hij tegen zijn vrouw

gezegd: „Als we nou maar een opvolger krijgen, die, nadat

ik 't bijltje neergelegd heb, (zijn dood wou hij, uit kiesch

gevoel, niet noemen) de zaak kan voortzetten." W a n t hij had

/e overgenomen van zijn vader, deze weer van den zijnen

en zoo voort tot in 't jaar '36 toe: verder kon hij niet

terug rekenen. En ja hoor, de opvolger kwam, schoon niet

zoo heel gauw: eerst na 3 jaren wachtens.

Maar de kleine zag er zóó lief uit, had zulke mooie, hel-

dere oogen, schreeuwde zóó verstandig, dat Halfpond al

dadelijk dacht, dat zijn jongen voor wat bijzonders was

geschapen. Nu was er één categorie van menschen, wien

Halfpond den voorrang toekende boven kruideniers en dat

waren degenen, „die letters hadden gegeten". Want zijn

dominé kon zoo mooi preeken over deugd en belooning en

eerlijkheid (vooral een vereischte voor winkelbedienden) en

zijn advocaat had hem al zoo menigmaal door dubieuze

quaesties geholpen en zijn dokter had zijn vrouw laatst zoo

mooi van de kiespijn genezen, dat hij zoetjes aan voor der-

gelijke menschen respect begon te krijgen. Ja, zijn jongen

moest maar . . . . wacht even, eerst een naam hebben.

Die eenvoudige quaestie baarde al dadelijk moeilijkheden.

Öi;>it«- PL' Ä f ^ i Jl.'.'-^ 'j i^-:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen