GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Studentenalmanak 1899 - pagina 143

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Studentenalmanak 1899 - pagina 143

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

141

Zonneschijn speelde er anders altyd over haar lief gelaat,

maar nu is het betrokken, zooals de hemel, die des mor-

gens nog helder was; en haar blauwe oogen staan wazig,

als de nevelige lucht, die regen voorspelt. Ze kon wel

schreien.

En geschreid had ze al zoo vaak, in stilte, wanneer ze

daar in 't donker lag en de nacht medelijdend een groote

droefheid onder haar zwarten sluier bedekte.

Maar 's morgens kwamen er van die vroolijke zonnestra-

len onder 't gordijn door, en een paar vogeltjes zongen

lustig op 't vensterkozijn. Ze wist, wat dat beduidde, want

ze moest dien dag ook lachen en vroolijk zijn, zooals anders;

zingend naar beneden gaan en haar lief moedertje blij den

morgengroet brengen.

Dat was ze zoo gewoon van kind af, toen ze nog niet

wist, wat verborgen leed was. Nu wist ze het wel. Maar

ze wilde het alleen blijven dragen. Alleen haar Vader, die

wist wat zij leed en zij bad Hem om kracht en om uitkomst.

Daar wordt wel nooit een strijd gevoerd, of hij sloopt

krachten en richt vernielingen aan; en ook de verborgen

kamp, die zonder strijdgewoel wordt g'estreden, verraadt in

het matte oog zijn verwoestende macht. En vooral voor 't

scherpziende oog der liefde, bovenal voor de moeder, die

aireede van 't kindeken op den schoot g'eleerd heeft de

„Lieder" ook de „Klagelieder ohne Worte" te vertolken,

blijft 't leed niet verborgen.

En nauwelijks had de moeder 't bestaan van het lijden

bij haar kind vermoed, of 't werd ook in vertrouwen heie-

den en door de troostende stem der liefde gelenigd.

Maar breken wilde Anna niet haar beloften.

En hadden zij elkander niet lief Hij haar en zij hem

en immers de liefde hoopt alle dingen. . . . en de hoop

beschaamt niet.. . .

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1899

Studentenalmanak | 240 Pagina's

Studentenalmanak 1899 - pagina 143

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1899

Studentenalmanak | 240 Pagina's