Studentenalmanak 1902 - pagina 107

PHANTASIE.

evenseenheid in geheel den kosmos heeft tusschen der

Menschheid Ziel en het ons omringende Natuurleven

sympathie geschapen, harmonie gelegd, 't Rythmisch bewe-

gen in de schepping trilt als echo na op de snaren van de

Aeolusharp in ons binnenste.

Als daar na den dorren winter 't eerste prille Leven weer

ritselt in den vruchtbren schoot van de moederaarde, de

adem des Doods niet langer verstijvend strijkt over de

velden, maar zijn kracht geweken is en de Lente weer

levendmakenden geest blaast door 't doode lichaam, dan

wordt ook elk menschenhart, dan wordt ook het hart der

Menschheid vernieuwd en verjongd. Bij de eerste zonne-

stralen gaat een huivering van geluk over al wat er leeft

en de zwellende, openbrekende knoppen doen tegelijk elk

gemoed zich openen voor, zich uitstrekken naar het Goede

en het Schoone.

En omgekeerd: Als de doodsorkaan giert langs de vlakten,

als de wolkschepen jagen over de ijle luchtzee, zich ver-

donkeren, zich verdichten, tegen elkander botsen, geheel

het uitspansel overfloersen; als scherpe regenpijlen u wonden

in 't gezicht, dan is er ook een waaien van den wind der

Onrust over den kalmen spiegel uwer ziel, uwe stemming

wordt somber en gedrukt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen