Studentenalmanak 1903 - pagina 125

„ALS OFFERS, DIE DES AVONDS

BRANDEN."

v^ e top van Gods heiligen berg te Jeruzalem is eeuwig

gepluimd met rook.

Het is de donkere kolom, die staag opstijgt van het groote

brandofferaltaar, waar het vuur nooit wordt gedoofd en het

offer nooit ophoudt naar het bevel van den Eeuwigen

Koning. Is niet het voortdurend vuuroffer symbool van de

volkomen en geheele toewijding Israels aan Jahweh? Dat

dan de rookpluim nooit verdwijne!

Maar 's avonds, als de snelle schemering den Oosterschen

zonnedag overvalt en de geblakerde straten van Jeruzalem

koelt, als de blauwe hemel zich siert met een donker ge-

waad, zilver overflonkerd, als de reuzengolven zich leggen,

de hooggekuifde golven van het leven der bezige stad, de

schuimgekamde golven van Oostersche bedrijvigheid, als

de nijvere burger en de trouwe slaaf zich overgeven aan

de rust, als het muildier en de kemel zich laven aan de

bron, als de palmen zacht wuiven in de zoelte, dan wordt

de rookpluim rossig, dan spat op menige gouden vonk, dan

bliksemt menige, plots uitschietende vuurtong, dan nadert

de tijd van het avondoffer.

Daar wuift de pluim in rossige bogen zich op, steeds

grooter en hooger; daar slaat een vuurgloed uit in menigte

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen