Studentenalmanak 1914 - pagina 174

164 FARRAGO

Wanneer de storm zich opmaakt de golven te geeselen, dan

doet een koele bries als voorbode de wateren huiveren.

De vergadering werd geopend. Een der daar wonende

studenten zette uiteen, waarom de orde der Tempelieren was

bijeengeroepen. Plannen moesten beraamd om de respectievelijke

huilende muilen van kat, kater, hond, phonograaf en ver-

dere rustverstoorders te stoppen. „Maar ziet, mijne heeren",

zoo luidde zijn woord: „Uw nadering had het beoogde doel reeds

ten gevolge. De liefelijke vrede daalde als een engel des hemels

in deze regiones neder. Laat de machtige orde der Tempelieren

dan ook niet de hand aan het zwaard slaan; werpen wij echter

het roer om, en laat ons koers zetten naar ons andere doel:

„gezellig samenzijn".

Met luid applaus werd dit voorstel begroet.

Op 't andante ging het accelerando over tot de leus:

Lasz die Geige wilder singen,

Wilder slag' das Cymbal du!

Een heldere, gulle lach beloonde een geestig gezegde. Vroo-

lijke scherts zweefde rond. Gepeperde geestigheid deed haar

slachtoffers blozen.

Om de rechte stemming te krijgen werd een krachtig lied

aangeheven. Alles wat geluid voort kon brengen, werd als mu-

ziekinstrument geëxploiteerd. Wandelstokken sloegen een roffel,

kachel en pook vervingen een triangel, een Minervabeeld beukte

Turksche tromproducten uit de vloer.

Een voorstel werd thans ter tafel gebracht. De orde moest

een eerelid, een schutspatroon hebben. Wie was daartoe meer

waardig, wie had daarop meer gegronde rechten, zoo meende men,

dan de hospes dezer gastvrije zalen. Ergo werd een commissie naar

de keuken gezonden en de twee jongste Tempelieren leidden

het lijdend voorwerp van een donderend gejubel binnen.

' In breeden kring omringden zij den verbluften hospes. De

vlugge tongen, zij rustten. Plechtige stilte daalde neer in den

kring der juichende schare. Daar besteeg zijn zetel de grootmeester

en terwijl alles beefde van ontroering en zuchtte onder den ernst

van het oogenblik, verbrak hij koen de stilte en sprak:

„O, hospes, gij pronkjuweel van alle Amsterdamsche kost-

bazen, hoe zullen wij u danken voor de gastvrijheid, hier in uwe

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen