Studentenalmanak 1914 - pagina 156

146 FARRAGO

Farizeën slechts even had geraakt, maar naar Klein-Azië moest

men hem beoordeelen, Klein-Azië, het eerste land, dat Alexander

had betreden, een der landen, waar het Hellenisme onbeperkt

heerschte. En de uitslag van het oordeel was aan geen twijfel

onderhevig: Paulus was een Hellenist.

Paulus een Hellenist. Voor ons komt de kwestie al dadelijk

gansch anders te staan. Wij zien in hem voor alle dingen den

apostel, geroepen niet van menschen, noch door een mensch,

maar door Jezus Christus. Wij lezen zijn brieven als het Woord

van onzen God. Daarom geldt natuurlijk van den inhoud van

Paulus' brieven, dat die met niets te vergelijken is.

En nu de vorm. Mag Paulus in dit opzicht//e//e«is/heeten?

Ongetwijfeld! Hij schrijft Hellenistisch Grieksch, hij heeft de

Hellenistische ontwikkeling doorgemaakt — immers hij weet

Grieksche schrijvers ter rechter tijd aan te halen ~ hij weet

zich in den kring der Hellenisten te bewegen. Hij staat niet

buiten, doch midden in zijn tijd, en die tijd is de Hellenistische.

Dan, zoo zal men zeggen, is de vraag spoedig opgelost en

kan er weinig tegen zijn om Paulus onder de Hellenisten te

rangschikken. Evenwel niets is minder waar. De moeilijkheid

begint hier pas.

Paulus een Hellenist, doch wat bedoelt men daarmede?

Immers Hellenist en Hellenist is twee. Hellenist in algemeener

zin moet hij genoemd, die van het Hellenisme zijn vorming heeft

ontvangen. Maar in dien zin gebruikt het N. T. dezen naam meestal

niet (Hand. 11 : 20 is twijfelachtig). In het N. T. heet//e//emsf de

diasporajood, de jood, die in de leer en in de ceremoniën vaak veel

orthodoxer en strenger was, dan de jood in Palestina — hoe dichter

bij Rome, hoe slechter Christen — maar die daarin bovenal van den

Palestijnschen jood onderscheiden was, dat hij niet het Arameesch

sprak, doch het Grieksch als zijn moedertaal had. De Heilige Schrifteru

waren den //e//en/sf alleen toegankelijk door bemiddeling van de Sep-

tuaginta. Vestigden zich zulke //e//en/sife« weer blijvend of althans

voor längeren tijd in het land hunner vaderen, dan konden ze

met de ingeborenen des lands niet opgaan naar dezelfde synagogen,

zij hadden hun eigen kerkgebouwen, waar de dienst in het

Grieksch werd gehouden. We vinden in het N. T. verschillende

trekken, die er op wijzen, dat de verstandhouding tusschen diaspora-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen