Studentenalmanak 1928 - pagina 161

THOMAS 151

Wie was er die hem van dit leed onthief,

de schoonste bloemen kwelden en verteerden

zijn brandende oogen die alleen begeerden

van God te hooren: „Kind, ik heb u lief,"

Wie kwam hem tegemoet? Het was niet God,

maar een verbijsterde — men zei; bezeten

door duizend duivelen, en zijn heesche kreten

waren elk hart dat liefde vroeg ten spot.

Naar huis gevlucht, sloeg in zijn bonzend hoofd

almaar het vragen: is dit God geweest?

Is dit het vuur, de pijn die niet geneest, —

is dit Gods toorn die harten schudt als ooft?

Hij zag de tempel: aan de poort twee lammen

en biimenin: het koper, en het bloed

van bokken en van duiven, en den gloed

der twaalf juweelen en der olievlammen.

Hij stond een dag met hongerige oogen;

Jeruzalem, o zoete bittere naam!

Wat wist Jahweh van één hart dat eenzaam

tusschen de scharen was en neergebogen?

Het roepen van één hart dat Hem beminde,

ging het verloren als 't verspilde bloed?

Al zooveel eeuwen had Gods volk geboet;

en vóór de poort de lammen en de blinden.

Een man die langskwam, wierp een penning toe,

maar in zijn oogen was triomf en lust.

Wéér werd een vonk in Thomas' ziel gebluscht,

van zonde -en vroomheid was hij even moe.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen