Studentenalmanak 1935 - pagina 134

134 OUTLINE

hier gegeven, „Forensen vult de pocula, vult ze tot aan de

boorden." Kijk eens aan, daar zitten we er midden in, wat

een snel stijgende, wat stijgende, steigerende klimax!

Ik vind dat een goed lied, niet alleen wijl er zoo stu-

dentikooselijk eenige Latijnsche woorden als buitenland-

sche flora geschikt zijn in de taal van dit Hollandsche veld-

gewas, waardoor het geheel in de zoo onmiskenbaar acade-

mische sfeer gebracht wordt, maar ook omdat er zoo echt

degelijke deugden in worden aangeprezen, de volgende re-

gel is immers: „dan drinken wamititia" en amicitia is iets

dat, als we het „fides" van Fides, en de „Veritas" van den

banierzang buiten beschouwing laten, als één van de meest

eclatant deugdelijke deugden, aangeprezen behoort te

worden.

Op deze amicitia hoop ik in het volgende nog uitvoerig te-

rug te komen- Maar hier wordt dan een heel aardige amici-

tia voorgestaan, een drie-dimensionale; want, gaat het lied

verder: deze amicitia ligt in drie sfceren: „Wij zingen haar

met lied, met wijn, met woorden." Dit moet natuurlijk ge-

heel overdrachtelijk worden opgevat, immers het ligt voor

de hand, nu „het lied" en „de woorden" uit den mond uit-

gaan, dit ook van de wijn te veronderstellen. Dus behalve

dat we, na de kuur met de waterfietsen in den groentijd,

hebben kennis gemaakt met de forensische psychiatrie, ont-

moeten we hier de — driedimensionale — forensische

amicitia.

Aan idealen kom ik niet, het refrein waarin de wensch

„Semper vivas", laat ik dus voor wat het is.

Het tweede couplet behandelt de afkomst en de verhou-

ding tot de studie, beiden te delicate zaken dan dat hier

meer over worde gezegd of verondersteld. Het derde cou-

plet echter is over de forensische erotiek. Ook hier weer

eigenaardige conclusies voor den aandachtigen lezer. In de

eerste vier regels zijn het de bitter en de wijn die men wil.

De gebruiker ervan, wiens Triebe door deze stoffen werk-

zaam worden, krijgt nu bepaald een zekere onrust over zich,

waarschijnlijk een soort „d'r-moet-wat-gebeuren"-gevoel,

want: ,,En geen Forens noem' men gerust die nooit een

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen