Studentenalmanak 1960 - pagina 233

gegraaid door krachtige ruwe knuisten. Met evenveel ijver wurg-

schroeven zij de poorten van hun realistisch animalisme open tot

de lichtsnelle ontnuchterende climax hen eikaars menselijke carac-

terestica weer pijnlijk nauwkeurig doet zien.

Triomfantelijk tinkelend kondigt de aanzienlijke cassa het dorst-

verzadigingspunt aan. De pijpedamp zuilt weer de frisse besterde

nachtlucht in, vergeefs trachtend het sterrelicht te omsluieren en

weg te dragen op draden van de wind. 't Donkere gootwater glijdt

behoedzaam langs de voet van de late wandelaar, weerspiegelt de

trieste glimlach op het schoeisel. Een verlaten straathond streelt de

ruwe stenen muur van een minder levend maar even verlaten bank-

gebouw. De belendende deur springt slotklikkend open. Een pijp

wordt behoedzaam leeggeklopt tegen de niet tegen weer en wind

bestände resten van een koperen bel. Stappen vermorzelen traploper-

dromen. Latjes in 't gelid. Een deur klapt dicht, daarmede deze

dag schrappend van de kunstkalender die aan haar bevestigd is.

Klokkend spettert de zilverkoude kraan haar inhoud over huid en

haar, een moderne reproductie van een werkje van Frans Hals

verhoogt de sfeer.

De helle schaduwnevels verenigen zich eensgezind tot een visueel

ondoordringbare keten. Menselijke prestaties prijsgevend aan diepe

schrille droomfantasieën, die echter weer moeten wijken voor de

oppermachtige lichtreaUteit van wéér een nieuwe dag.

Koperroodgloeiend verdreef Aurora de wrange vruchten van 't

heimelijk duister. Wekkers deden genietend boosaardig hun plicht,

zich niet storend aan physische pf psychische stoornissen, menselijk

stoutmoedig de gratie vergetend waarbij ze bestaan n.l. de gratie

van hun schepper. O p straat trotseren glazen zuivelflessen de soms

ruwe aanraking met ijzeren rekjes, en daarmee een werkaubade

brengend ver boven het peil der brute verstoorders van Orpheus'

goede gunsten. Stofdoeken worden door perzikbleke dienstbare

nimfen vrolijk wapperend aan het licht gebracht.

De matineuze pijp gaat de trap af, langs de Pruisische latjes. Nieuws-

gierige vingers sorteren de ochtendpost, smijten oproerige reclame-

drukwerkjes minachtend terzijde, moffelen officiële brieven in een

donker hoekje van de doeltreffende overjas.

Schamper lacht de watermeloenzon, het donkere trapportaal met

één glimlach gemakkelijk veroverend. Maar abrupt maakt de deur

een einde aan de zonnige idylle. Knarsewielend en onwillig stopt

het blauwe publieke vervoermiddel, hoe kan het ook anders, op

de stopplaats. Trülendverontwaardigd zette het voertuig zich weer

229

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen