Studentenalmanak 1969 - pagina 134

tussen Idomaland en de andere delen van Nigeria. . . . De lbo was de

hoofdonderwijzer van de lagere school; hij was de onderwijzer, hij was

de stationschef, de direkteur van 't postkantoor, etc. Hij deed 't

werk van de blanke, dat de plaatselijke bevolking om hem heen niet kon

doen. Hij was de spreekbuis van de missies, R.K. en Methodist. De Ibo's

waren de zoete jongetjes, de lievelingetjes van de zendelingen („the

missionary good boys"). Hoewel sommige plaatselijke groepen entoeziast

waren voor zendingsaktiviteiten hadden ze dikwijls niet de moed om

de blanke zendelingen rechtstreeks te benaderen, en moesten ze gaan

via degenen die onder hen stonden: de lbo predikanten en school-

meesters. Ik herinner mij nog levendig hoe 'n oom van mij ruzie had met

'n lbo onderwijzer. Mr. Eke Chukuma, over wie van hen beiden 't recht

had die dag in de zondagschool les te geven en voor te gaan".

,,'t Gevoel dat heel veel plaatselijke bewoners hadden t.a.v. de Ibo's in

Idomaland was, dat zij de baas waren van de handel, van 't bestuur,

van 't onderwijssisteem - en van 'onze vrouwen'. De Ibo's in Idoma

trouwden veel met Idoma vrouwen omdat volgens hen de Idomavrouwen

heel mooi waren.

'n Massa Ibomannen pleegde overspel met veel Idomavrouwen.

Sommige Idoma vrouwen lieten zich door Ibo's ,,schaken" - dit kwam

veel voor. Er kon geen knappe vrouw of dochter door de stad lopen of ze

werd verlokt, 't hof gemaakt, gewoonlijk met geld of goederen en soms

door 't meisje 't hoofd op hol te brengen met liefdespraat" (,,nice-love -

talk"). (Maar de Idoma's kregen de kans niet om wraak te nemen,

want:) „Ibomeisjes wilden niet graag trouwen met Idoma mannen, die

niet rijk waren. Maar zelfs nu nog trouwen veel Idoma meisjes met

lbo arbeiders, handelaars en onderwijzers; met 't gevolg dat je nu in

Idoma veel kinderen hebt, wier vaders Ibo's, maar wier moeders Idoma's

zijn."

Nog 'n grief: 't kennelijk niet door de Idoma's begrepen pachtstelsel:

,,Vóór de krizis", schrijft Amali, „kochten sommige lbo handelaren hun

landbouwprodukten rechtstreeks van de boeren op hun land. Sommigen

kochten wel 'n hele plantage maïs of yams als 't gewas nog te velde stond.

Zij betaalden de boeren daarvoor dan maar heel weinig. De boer wiedde

dan 't onkruid en zorgde voor de plantage tot het tijd was om te oogsten.

Dan kwam de lbo handelaar die hem £ 5 had gegeven als prijs voor de

plantage, zijn oogst binnenhalen. Hij was al die tijd weggeweest. En als

de handelaar terugkwam wilde de boer hem vaak graag zijn £5 teruggeven

en hem bedanken voor 't lenen; dan kwam er altijd onenigheid omdat de

Iboman zijn plantage wilde hebben. Ik vind dat dit niet de goede manier is

om goedkoop aan landbouwprodukten te komen".

Volgende grief: 't hooghartige gedrag van de Ibo's:

„'n lbo man die onze dorpen bezocht gedroeg zich in die dorpen als

'n onderdistrikts-ambtenaar uit de koloniale tijd die 't een of andere

rimboegebied bezocht ver van zijn hoofdkwartier. Heel dikwijls be-

132

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen