Vrije Universiteitsblad 1950 - pagina 92

Berichten uit de organisatie Een hoog bejaarde zuster zendt ons een bedrag van f 100 voor de Medische faculteit en schrijft daarbij: ''Het verblijdt mij ten zeerste dat daarmee nu een goed begin tvordt gemaakt. Mijn hele leven heb ik er naar verlangd en er voor geijverd. Misschien beleef ik de voltooiing niet meer. Daarom haast ik mij, er ook nog een steentje aan bij te dragen'. Wat een liefde voor de Universiteit spreekt uit zulk een brief en uit wat daarbij gezonden wordt. Zeer hartelijk dank. Mevrouw H. U hebt gezien dat benoeming van hoogleraren in de Medische faculteit intussen een feit werd. God zij U in Uw levensavond verder nabij. Een tweede gifi ad f 100.— voor de Medische faculteit mogen we verantwoorden. Ditmaal was het Mevrouw De Langen-Verburg te Voorburg, die zulk een bijdrage van een voor ons onbekende geefster ontving en kon doorzenden. Dit telkens weer bij velen blijkende meeleven met de V.U., bijzonder bij de voorgenomen uitbreiding met een Medische faculteit, wordt op hogen prijs gesteld. Mogen velen de goede voorbeelden volgen, want, inderdaad, er is veel nodig. Met grote dank verantwoorden we een gift ad ƒ100,op de jaarvergadering te Middelburg gecollecteerd en afkomstig van N.N. te Barendrecht. Dat deze N.N. de V.U. een goed hart toedraagt, is wel meer gebleken. Wij zijn hem zeer erkentelijk ook voor dit nieuwe bewijs van zijn meeleven. Van de dames S. ontvingen we eveneens een gift groot ƒ 100.—. Het was niet voor het eerst dat deze dames op dergelijke wijze van zich lieten horen. Het maakt onze dankbaarheid des te groter. Van een oude broeder en zijn vrouw ontvingen we een bedrag van ƒ 2000.— voor de V.U. Ook hier betreft het een vernieuwde kennismaking, die weer zeer ,,tot genoegen" was. Zeer hartelijk dank. Hetzelfde geldt van een bijdrage ad ƒ 1000.— waarmee een andere broeder, die vele jaren in de organisatie een vooraanstaande plaats innam, thans de Vrije Universiteit verblijdde en het lidmaatschap der Vereniging voor Hoger Onderwijs op Gereformeerden grondslag voor zijn vrouw verzekerde. Een verzuchting van een correspondent: 'De Vrouwen V.U. Hulp is een schoon apparaat, doch op onze 2138

weg danig lastig en in de practijk merkt men, dat de man lang niet altijd het hoofd (van de portemonnaie) is'. Een leuke opmerking en die zeker ook waar is in dit geval. Maar eerlijkheidshalve moeten we hierbij aantekenen, dat de voorganger van deze actieve correspondent het ook wel lelijk liet zitten, door de zo bitter nodige actie al maar uit te stellen. Da.t dan de vrouwen het slechte voorbeeld niet volgen, doch hun werk doorzetten, kan alleen maar verblijden. De opvolger ondervindt er nu de gevolgen van, want het is nu eenmaal zo, men plaatst gemakkelijker een busje in een contribuerend gezin, dan dat een contributie wordt gewonnen in een gezin waar Moeder reeds voor Vrouwen V.U. Hulp spaart. Dat is natuurlijk jammer. De volgorde is niet, zoals het in een slagzin rijmshalve staat: sparen en geven, maar: geven (contribueren) en sparen (busje). Van een hoofd Vrouwen V.U. H u l p : 'Hierbij vraag ik twee V.U. busjes. Het ene is voor Mevrouiv.. . . , het andere is voor hetzelfde adres en voor de man zelf. Hij rijdt veel in zijn auto en neemt vaak ,lifters' mee en wil daar niets voor nemen. Nu vraagt hij een V. U. busje in de auto, zodat zij daar hun 'reisgeld' in kunnen doen'. Een prachtidee en een voorbeeld tot navolging. Van de inmiddels ontvangen blikken busjes is een exemplaar als reizend busje voorbestemd en aan den aanvrager toegezonden. Een brief, waarin een geheel andere toon spreekt, bericht ons van een bestuur van een Christelijke schoolvereniging, waarvan de leden uit leden van de Hervormde en van de Gereformeerde kerken bestaan. Voor enige jaren besloot dit bestuur, op voorstel van den voorzitter, die lid was van de Gereformeerde kerk, tot het lidmaatschap van de Vereniging voor Hoger Onderwijs (Vrije Universiteit). In de tijd van het conflict in de Gereformeerde Kerken ging de voorzitter mee met hen, die zich vrijmaakten. Daarna ging hij verhuizen. Vóór de verhuizing echter kwam zijn voorstel om het lidmaatschap van de V. U. op te zeggen, welk voorstel aanvaard werd. Een bevestiging van wat wel eens beweerd ivordt, dat, als op kerkelijk erf gestreden wordt, de Vrije Universiteit steeds iveer daarvan de klappen moet opvangen. Van weer geheel anderen aard is de inhoud van een brief, die een correspondent bij zijn contributieafrekening zond. Hij moest daarbij enige bedankjes en

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen