Vrije Universiteitsblad 1962 - pagina 154

fysiologie van fundamenteel belang voor de geneeskunde

prof. dr. A. W. J. H. Hoitink

Fysiologie is de leer van de levensverrichtingen. De fysioloog bestudeert levensverschijnselen, levensuitingen en levensprocessen en hij tracht inzicht te verkrijgen in het functionneren van de levende wezens. De centrale vraag in de fysiologie is, eenvoudig uitgedrukt: hoe „werkt" het levende systeem? Terwijl de morfologische vakken (b.v. de ontleedkunde en de weefselleer) zich bezighouden met vorm en structuur, onderzoekt de fysiologie de functies van de onderdelen en het functionneren van het geheel. Bij het benaderen van de vraagstukken wordt in de fysiologie veelal gebruik gemaakt van het experiment en zij is dus in hoofdzaak een experimentele wetenschap, welke voor haar beoefening een goed uitgerust laboratorium van node heeft. De fysiologie neemt, als de leer van het functionneren van het levende, een plaats in binnen het domein van de biologie, de algemene wetenschap van de levende systemen. Dat zij dus haar betekenis heeft voor de bioloog en passend ingeschakeld is bij diens academische opleiding, zal duidelijk zijn. Een bijzonder belangrijke positie neemt de fysiologie echter in bij de universitaire vorming van artsen en dit aspect zal hier speciaal worden aangeduid. Ijs zal mij dus beperken tot het onderwijs in en de wetenschappelijke beoefening van dit vak binnen het kader van de medische faculteit. In eerste instantie houdt de fysiologie zich bezig met het normale functionneren. Kennis van het normale is noodzakelijk om het ziekelijke te kunnen begrijpen. Zonder nauwkeurig inzicht in het normale 10

gebeuren bij het spel der functies, is het onmogelijk een functie-storing te doorzien in haar ontstaan, ontwikkeling, gevolgen en in de mogelijkheden tot herstel, compensatie of aanpassing, ook wat een kunstmatige beïnvloeding van deze laatstgenoemde processen betreft. Dat wil zeggen dat de fysiologie voor de medische wetenschap met haar praktische toepassing, een zéér belangrijke basiswetenschap is. Deze conclusie heeft de laatste tijd nog een aanzienlijke versterking en bijzondere accentuering verkregen door de ontwikkeling van de z.g.n. „functionele gedachte" in de geneeskunde, waarbij aan de functiestoring zelfs een overheersende plaats in de pathologie of ziekteleer wordt toegekend. De fysiologie, die immers functie-leer is, heeft daarmede nog grotere betekenis gekregen en meer dan ooit is deze wetenschap een fundament voor de gehele genees-, heel- en verloskunde, waarin in steeds toenemende mate het functionele denken en doen centraal wordt geplaatst. Het is dan ook geen wonder, dat de fysiologie in

Een apparaten-opstelling voor onderzoek van hart en bloedsomloop, zoals die in het fysiologisch laboratorium wordt gebruikt. De verschillende toestellen staan hier opgesteld voor een demonstratie voor de medische studenten, maar ze worden eveneens gebruikt bij het wetenschappelijke researchwerk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen