Vrije Universiteitsblad 1967 - pagina 56

Universiteit, na een tijdlang tot zijn verdriet opgesloten te zijn geweest in een gebouw midden in de stad, op een behoorlijke afstand van de plaats waar hoogleraren en studenten hun werk hadden. De promotie van die namiddag moest zonder hem zich voltrekken. Het is fijn dat hij een jaar geleden zijn Jubileum heeft mogen vieren. Het was toen op 1 april veertig jaar geleden, dat hij zijn taak als pedel was begonnen. Bij die gelegenheid werd hij door de senaat van het studentencorps benoemd tot ere-pedel. Hij is, de generaties door, bij de studenten zeer gezien geweest, om zijn persoon en om zijn wijze van optreden en omgaan met hen. Aan dat jubileum heeft ons blad toen de nodige aandacht geschonken. Het is een merkwaardige samenloop, dat het artikel daarover voorkomt in het aprilnummer en dat nu in het nummer van dezelfde maand dit artikel moet verschijnen. Voor ons besef was de heer Van Sintemaartensdijk nog niet aan het einde van zijn loopbaan als pedel. Ook zelf voelde hij zich volstrekt niet uitgediend. Het was altijd een genoegen om met he^^ samen te werken, gelijk ik in vroegere jaren persoonlijk van nabij heb mogen ervaren. Hij bezat de nodige zelfstandigheid, die evenwel nooit hinderlijk was en hem juist op zijn post goed te stade kwam. Natuurlijk heeft hij, als ieder onzer, ook zijn fouten gehad. Ook daarmee heb ik persoonlijk, in bepaalde omstandigheden, kennis gemaakt. Maar ik kan getuigen dat hij bij de confrontatie daarmede zich als een christen wist te gedragen. Hij heeft voor de Vrije Universiteit grote verdiensten gehad. Niet ten onrechte is hem in 1955, ter gelegenheid van haar vijf en zeventig jarig jubileum de ere-medaille in goud, verbonden aan de Orde van Oranje-Nassau, verleend. Hij was er zelf ook niet weinig trots op het teken van die onderscheiding te mogen dragen. De heer Van Sintemaartensdijk zal in de wijde kring van wie gestudeerd hebben aan onze Universiteit, en bij allen die op de een of andere wijze aan haar verbonden waren en zijn en met hem in aanraking kwamen, in dankbare gedachtenis blijven. Hij was als pedel voor ons een begrip, dat wil zeggen een lèvénd begrip. D.N.

Nieuwe perspectieven voor de V.U. ?

Een Vrije Universiteit in Afrika. Wist U dat er een Vrije Universiteit, een Christelijke Universiteit, bestaat in het hartje van Afrika? Een universiteit van 4 jaar oud, die al tweemaal moest vluchten, maar thans tot rust schijnt te zijn gekomen? Daarvan wilt U meer weten, en ik zal U er graag iets van vertellen. Ik heb er zojuist (in januari en februari) college gegeven en ik kom als een enthousiaste man terug. Ik ben in Kisangani geweest (eertijds Stanleyville), dichtbij de evenaar, midden in de sedert 1960 onafhankelijke Democratische Republiek van de Kongo. Moedige mannen van de Protestants-Christelijke zending hebben hel gewaagd, er een Christelijke Universiteit op te richten, de Université Libre du Congo (U.L.C.). Ze begon in 1963 met 40 leerlingen. Dat was heel wat meer dan de vijf, waarmee onze V.U. in 1880 is gestart, toen ze naar Kuyper's woord ,,met de naam Universiteit tot blozens toe verlegen" was. Natuurlijk hebben wij een zwak voor deze jonge ,.zuster" in Afrika. Misschien willen we deze zuster wel als een ,,dochter" beschouwen, en als zodanig bejegenen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen