Vrije Universiteitsblad 1970 - pagina 123

Er zou een moment komen van de definitieve beslissing. Dan zouden de leden kunnen meespreken in hun kwaliteit van stemhebbend lid en ze zouden mee kunnen beslissen over de grondslagformulering. Sommigen hadden gevoelens van onrust en twijfel; maar dat gaf niet zo heel veel; er kwam immers toch nog een vergadering; die wachtte men maar af en dan zou men de gelegenheid hebben, de gelegenheid bij uitstek, tot een confrontatie van eventueel verschillende opvattingen en meningen. Dan zou ieder kunnen spuien wat hij op zijn hart had. Dan zou men dreigende gevaren kunnen afwenden. In elk geval, er was een hele groep aanwezigen, voor wie het pas in Deventer ernst zou worden. De klokken liepen dus niet gelijk. Dat gaat zo vaak in het leven. Ik zal er een voorbeeld over geven dat zich afspeelt in een heel andere situatie. U moet zich voorstellen een al wat ouder echtpaar. Zes jaar geleden is het naar Canada geweest. Het ging op bezoek bij een paar geëmigreerde getrouwde kinderen. De oude mensen hebben toen in Canada van alles gezien en gehoord en meegemaakt. Zij hebben een indruk gekregen van de kerk waar hun kinderen lid van zijn, van de school waar hun kleinkinderen toen naar toe gingen, van het gezinsleven, van de buren en de vrienden, van de economische om-

standigheden waarin men daarginds moest leven en vechten voor zijn bestaan. Met dat beeld kwamen ze toen weer terug naar Nederland. De briefwisseling werd levendiger want men had allerlei uitgangspunten. Men kon zich beter de dingen voorstellen waar het in de brieven over ging. De oude mensen begrijpen uit die correspondentie ook dat er intussen ook wel weer wat aan het veranderen is in Canada. Maar op hun geestelijk netvlies is een beeld van ,,onze kinderen in Canada" achtergebleven. En dat is het beeld van de toestand van zes jaar geleden. Nu zijn we zes jaar later. Een paar van hun andere kinderen zijn onlangs naar Canada geweest. Ze zijn jonger. Reeds daarom kijken ze een beetje anders tegen de hele zaak aan. Zij hebben alle veranderingen, die zich in Canada hebben voltrokken, met eigen ogen gezien. Ze komen thuis bij vader en moeder en ze vertellen het laatste nieuws. Met hun verhalen, waar ieder met spanning naar luistert, beheersen zij de visite. De ouders van hun kant willen natuurlijk van alles en nog wat weten en vragen ook naar diverse dingen. Ze willen weten hoe het is met de ouderling die altijd dit en dat zei; en met de dochter van de buren die toen in een sanatorium lag. Er komt allerlei aan de orde. Het gaat allemaal over hetzelfde gezin in Canada. Het verslag is uitgebracht en de kinderen gaan weer naar huis. De oudere mensen blijven alleen achter en ze zeggen tegen elkaar: en nu hebben we helemaal vergeten om hier naar te vragen en daar over te praten. Ze hebben zelfs eventjes het gevoel dat ze met heel hun belangstelling niet aan hun trekken zijn gekomen. De kinderen hebben een beetje gedomineerd. Ze vragen zich met een zekere onrust af of het nog wel allemaal precies zo is in Canada als toen zij het zes jaar geleden zagen. Als het allemaal goed ligt in deze familie zeggen ze tegen elkaar: nu, dan vragen we dat wel een andere keer aan hen; ze komen vast gauw wel weer eens bij ons langs. Het komt zo vaak in het leven voor dat de klokken niet helemaal gelijk lopen. Er is tijd nodig voor de mensen om aan elkaar te wennen. Het kan allemaal niet even vlug. Een eerste bespreking heeft vaak een vervolg nodig. Dat is helemaal geen drama. Daarom is het ook niet erg dat op Deventer 1970 een vervolg moet komen.

Prof. dr. G. C. Berkouwer

Algemene vergadering te Deventer

Het tweede aspect Dat het in Deventer een klein beetje haperde voor het gevoel van vele mensen, hangt ook samen met de statutair vastgelegde procedure bij wijziging van de statuten. Tijdens de vergadering heeft prof. Sizoo deze zaak wel duidelijk gemaakt en ik heb daar ook niets aan toe te voegen. Maar ik weet vrijwel zeker dat allerlei mensen die naar de vergadering toegingen, trouwens ook velen die zich per brief tot directeuren hadden gewend, geen notie hebben gehad wat artikel 20 nu eigenlijk precies zei. Dit artikel 20 luidt als volgt: 1. ,,Deze statuten kunnen niet worden gewijzigd dan op voorstel van het bestuur dan wel op voorstel van tenminste vijftig leden of tien plaatselijke afdelingen. 2. Een voorstel tot wijziging, dat niet door het bestuur zelf wordt gedaan, wordt

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen