Vrije Universiteitsblad 1970 - pagina 30

Forumavond

Rotterdam

is het vrucht van christelijke wetenschap dat dat mogelijk is".'! Ik zei dat er mensen kwamen die geen vrede hadden met de, laat ik zeggen, spanning tussen wat je in de collegezaal zei en wat naar buiten kwam. En dan krijg je de massale confrontatie met de denkbeelden die aan de V.U. leven, wat uitloopt op de bekende ,,Kernvraagstukkenbijeenkomsten". Ik heb — geloof ik — al gezegd dat ik die bijzonder nuttig vond. Zij gaven een stuk opheldering over hoe aan de V.U. gedacht werd. Persoonlijk heb ik het ervaren als het vereffenen van een rekening. De V.U. geeft aan het gereformeerde volk rekenschap van wat er bij haar veranderde in wetenschappelijke standpunten. Toch heb ik ook wat gemist.

Wat mankeerde er volgens u dan aan? Aan die avonden op zichzelf lag dat niet. Wat ik miste was belangstelling voor de nieuwere problematiek. Die sloeg kennelijk helemaal niet aan. De kwestie van de medezeggenschap in de onderneming, waarvoor ze toch werkelijk niet de eerste de beste inleider hadden, verdween gauw van het programma. Ik zou willen dat er forumavonden kwamen over problemen die nii spelen, noem ze maar op: de derde wereld, het vraagstuk van oorlog en vrede, de milieuverontreiniging, de vervreemding van alle mogelijke groepen in onze voor hen volstrekt ondoorzichtige samenleving Mode-vragen, zegt iemand misschien, maar ze zijn niet voor niets in de mode! Er is ook nog het punt van de verstrengeling van universiteit en wetenschap, onze samenleving is immers niet meer denkbaar zonder de resultaten van de wetenschap. Natuurlijk mag je bezig zijn met de vraag hoe we de bijbel en het gezag van de bijbel moeten verstaan, maar daarnaast moet

6

kring van V.U.-supporters brengen. Ik citeer in mijn boek wat professor Sizoo op de V.U.-dag van 1968 zei, toen het ging om een nieuwe formulering van de grondslag: ,,Het komt mij voor dat het gesprek over deze voor de toekomst van onze universiteit essentiële vraag, op zuiverder basis en met minder terughouding van de gesprekspartners, met wie wij het gaarne zouden beginnen, kan worden gevoerd nu, dank zij de verworven financiële gelijkstelling van openbaar en bijzonder onderwijs, het verkrijgen van bredere financiële basis, niet meer als leidend motief aan onze zijde kan worden ondersteld". er toch gepraat worden over wat het betekent dat je christen bent en hoe je als christen positie kiest en hoe je je denkbeelden over het Koninkrijk Gods gestalte kunt geven — en dan loop je tegen al die problemen van nu aan. Bovendien moet je meer doen dan alleen maar discussiëren. Het debat moet uitlopen op de bereidheid wat te zéggen, over een doel van de V.U. Ik noem maar iets: dat de V.U. een uitgebreide studie maakt van een ziekte die de bevolking bedreigt.

Ziet u in dit verband perspectieven voor de band V.U. en ,,onze mensen"? Ik zeg ergens dat de V.U. zich van omstreeks 1965 af gaat ontwikkelen van een steunwervingsorganisatie tot een „discussiegroep". Tussen haken, ook in dit opzicht hebben de forumavonden goed gewerkt, begrip voor eikaars standpunten lijkt toe te nemen. Interessant is de invloed van die bijeenkomsten op wat binnenkomt. Het netto contributieverlies is in september I968: 2.200 gulden, in oktober van dat jaar: 3.300 gulden en het bereikt zijn top in november '68: 5.200 gulden. Daarna zakt het verlies geleidelijk van 3.100 gulden in december tot 800 gulden in maart 1969. Het lijkt wel alsof de mensen, om zo te zeggen, over de eerste schrik heen zijn. Ook de toon en het aantal van de brieven die naar het bureau van de Vereniging gaan, veranderen: minder brieven, minder geëmotioneerd en minder negatief. Om op de discussie terug te komen, die ligt ,,vrijer" als de V.U. voor haar primaire taken van onderwijs en onderzoek niet meer afhankelijk is van de steunverlening. Aan de andere kant kan de tegenwoordige ontwikkeling juist nietkerkelijke gereformeerden binnen de

En de zogenaamde nieuwe

taken?

Wanneer deze nieuwe taken, na inventarisatie en na het stellen van prioriteiten, aangevat zouden worden, zou er opnieuw een relatie van wederzijdse afhankelijkheid ontstaan tussen V.U. en volk: steunverlening die hulpverlening mogelijk maakt. Mag ik de slotzin van mijn proefschrift citeren? Of de band V.U.-volk een nieuwe inhoud zal krijgen zal o.i. afhangen van het maatschappelijk engagement van de universiteit, de vindingrijkheid bij de taakstelling en de formulering daarvan, de recrutering en motivering van de vrijwilligers en van de bereidheid de steunverlening niet meer op de eigen groep maar op anderen te richten.

de gereformeerden en de vrije universiteit

Dat was ons gesprek met dr. Van der Zouwen over een paar belangrijke punten uit zijn boek. In ,,De gereformeerden en de Vrije Universiteit" staat méér, sprekende cijfers en boeiende gegevens. Zoals deze, dat dit blad door 76 procent van de vrijwillige werkers voor de V.U. ,,regelmatig tot altijd" gelezen wordt. Na dit tot voldoening strekkend cijfer genoemd te hebben, delen we nog mee dat de studie van dr. Van der Zouwen is uitgegeven door Samson, Alphen aan den Rijn. De prijs is ƒ 23,50. A.J.K.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen