VU Magazine 1972 - pagina 88

sity; ook daar heb ik veel geleerd van mensen die vanuit het Amerikaanse systeem zelf kritiek oefenden. Ik moet eerlijk zeggen dat ik toen nooit de vraag aan de orde heb gesteld: hoe zit het eigenlijk met de NAVO, want van de NAVO merk je in de VS niets.'

Nooit weer Terug in Europa merkt prof. Kuyk wel degelijk iets van de NAVO. Hij wordt in staat gesteld om met NAVO-geld een zomerconferentie te organiseren. Dat geld (22.000 dollar) zal hij nu niet meer aanpakken; twee en een half jaar geleden deed hij het nog wel. Zijn houding tegenover zijn eigen conferentie Is ongeveer: dat is eens maar nooit weer. 'Een volgende keer behoor ik bij degenen die niet komen.' Daarmee zal prof. Kuyk dan één van de weinige academici zijn die zich afwenden van NAVO's goedgeefsheid. Volgens hem heeft iedere hoogleraar in Nederland wel iets aan de NAVO te danken, al was het maar dat hun studenten konden meedoen aan een door de NAVO betaald uitwisselingsproject. Anderen (ook VU-hoogieraren) hebben zitting in een NAVO-commissie, weer anderen krijgen geld van de NAVO voor een onderzoek.

Scholen Prof. Kuyk: 'Als student ben ik in m'n eerste jaren gevangen geweest door de wijsbegeerte der wetsidee. Ik heb me daarvan losgemaakt, want ik kan daar in de praktijk weinig mee beginnen.' Bij de Amerikaanse ervaringen van prof. Kuyk behoorde ook de kennismaking met een groep in New York, die het best kan worden omschreven als een groep kritische gereformeerden. 'Ik moet zeggen, dat deze mensen mij de ogen hebben geopend voor de Amerikaanse idolen.' Ook in Toronto (Canada) trof hij zo'n groep aan. Formeel rekent prof. Kuyk deze mensen tot de theologisch zeer conservatieve groep. 'Maar die is zich de laatste jaren gaan keren tegen de "American way of living". Die groep groeit en bloeit; ze krijgen niet alleen jongeren, maar ook ouderen die zien dat ze al die tijd het verkeerde pad zijn opgegaan, dat ze het evangelie altijd hebben vastgeklonken aan een bepaalde maatschappelijke filosofie. Dat proberen die mensen nu los te maken. Dat ze werkelijk proberen de geesten uit de lucht aan te vallen blijkt uit het feit dat hun tijdschrift al een keer door de CIA is geconfisqueerd.' 34

hoewel hij 'van harte instemt met al die wetenschappers die zich verzetten tegen dreigende bevoogding' vanuit de NAVO, luidt, dat hij twee en een half jaar geleden begonnen is met de voorbereiding ervan en dat hij door zich terug te trekken, vele anderen zou duperen. Als hem op dit moment een verzoek zou bereiken om een dergelijk congres te organiseren, zou hij dat naast zich neerleggen.

Weigering Wanneer VU-magazine constateert dat er dus in die twee en een half jaar van een ontwikkeling sprake moet zijn geweest, wordt dat door prof. Kuyk bevestigd. Bovendien zegt hij: 'Als ik wist dat wat wij doen op de één of andere manier gebruikt zou kuimen worden, was het uit. We hebben een aantal weigeringen gehad van mensen die zouden komen spreken. Die zeiden: we komen demonstreren. Ik heb gezegd: je bent altijd welkom, maar doe het een beetje netjes. Van de dertig sprekers komen er twee niet; er zijn er een stuk of vijf die hun hele hebben en houwen zelf betalen. Hier heb je het begin van iets dat zich zal uitbreiden in de toekomst. Ikzelf heb gezegd: o.k., we laten dit doorgaan, maar ik doe het niet meer. Volgende keer sta ik aan de kant van de mensen die zeggen: we komen niet.' Op het ogenblik is het eerder normaal dan abnormaal wanneer je als hoogleraar op de één of andere manier van de NAVO profiteert. 'Als je naar Ravenna in Italië gaat, daar is meestal een NAVO-zomerschool. Daar gaat bijna iedereen heen, ook hier aan de VU. Je kan het niet precies nagaan wat er gebeurt wanneer het NAVO-geld zou weg-

IZl magazine

vallen, maar ik geloof dat je hier een instantie hebt, die zo'n geweldig grote invloed heeft uitgeoefend op de wetenschappelijke uitwisseling en de mogelijkheden van research, dat we als klein landje zonder dat aanzienlijk minder zouden zijn geweest; daar is iedereen het wel over eens. Je kunt heel in het algemeen zeggen, dat het een conditio sine qua non (vrij vertaald: noodzakelijke voorwaarde) van ons wetenschappelijk leven is geworden. Dat durf ik best te zeggen.'

Prestige Prof. Kuyk zei meer: 'Een ieder die gelden accepteert in het kader van één der genoemde programma's, helpt het prestige van de NAVO te verhogen, terwijl men omgekeerd in zekere zin in dienst komt te staan van die maatschappelijke filosofie welke voor haar deel bijdraagt aan de polaire spanningen in de wereld tussen de machtsblokken.' Tegenover VU-magazine verklaart prof, Kuyk deze passage uit zijn inaugurele rede met onder meer: 'Als je zo'n defensieorganisatie opricht, dan moet je zien dat je eraf komt. Of het nu een mythe was of niet, je moet er altijd af. Je kunt er niet afkomen door je taken uit te breiden, dus je moet taken gaan afstoten. Een van de eerste taken die voor afstoting in aanmerking komen, zou moeten zijn het belangrijke stuk wetenschappelijke planning.' Dit standpunt van prof. Kuyk wordt in het

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen