VU Magazine 1972 - pagina 541

lari »t het vee naar zijn aard en alles wat op de aardbodem kruipt ging studeren zijn kerkgenootschap verliet. Er waren maar weinig uitzonderingen van mensen, die het In de kerk konden uithouden.' (VU-avond Leiden, '69)

Ontwikkeling Het zou tot ver na de tweede wereldoorlog duren voordat het geleidelijk aan tot het gereformeerde volk begon door te dringen, dat over vraagstukken als ouderdom van de aarde en evolutie door velen aan de VU minder traditioneel werd gedacht. Problemen gaf het nog niet toen de bioloog prof. dr. J. Lever in 1952 zijn boek over het Creationisme publiceerde. De spanningen rond de vraag hoe het boek Genesis moet worden beschouwd, beginnen pas wanneer vanuit de theologische faculteit verstaanbare geluiden gaan klinken. VU-lector dr. J. van der Zouwen (socioloog) schetste de ontwikkeling februari 1971 op een VU-avond in Goes als volgt: 'Voor het Idee van Kuyper, een stelsel van hoofdbeginselen en afgeleide beginselen, dat het skelet vormt voor een christelijke wetenschap, bestond bij tiet gereformeerde volk grote belangstelling. Het sprak de mensen sterk aan: een eigen wetenschap, die de beweringen van de ongelovige wetenschap bijvoorbeeld over de ouderdom van de aarde en de ontwikkeling van het dierlijk leven, zou ontzenuwen. Terwijl aan de VU deze wetenschapsopvatting langzamerhand verlaten werd, Voorbesprelting in de VU voor de forumavonden, waarin de Genesisbeschouwing centraal in de discussie zou i(omen te staan.

Dr. J. V. d. Zouwen

kader van de VU verscheidene besprekingen gehad, waarbij wij toen al met deze vragen bezig waren. Ik heb dat boekje geschreven In 1933; daar kunt u dus lezen dat de aarde 3 miljard jaar oud Is; ik heb er nooit moeite mee gehad.' Prof. dr. J. Blok (op VU-avond maart '69 in Leiden over dit boekje): 'Daar is merkwaardig weinig vraag naar geweest, hoewel dat een betrekkelijk populair boek was; misschien was de tijd daar gewoon niet rijp voor.' Over de beduchtheid in de jaren dertig voor natuuronderzoek vertelde prof. Sizoo op de forumavonden ook: 'Ik heb in die tijd verscheidene ouders bij me gehad, die kwamen vragen: mijn zoon wil zo graag natuurkunde studeren, maar mag dat wel? Want dat is toch dat vak waarvan men ongelovig wordt? Zo was het toen. ik heb toen daarop gezegd: mag. ik u vertellen van prof. Bakhuys Rosenboom? Die

was omstreeks het begin van deze eeuw hoogleraar hier in Amsterdam; hij was ook ouderling in de gereformeerde kerk aan de Keizersgracht. In de wereld der scheikundi' gen was hij als gelovige een eenling; In de wereld der wetenschapsmensen was hij Iemand met een wereldnaam. In de levensgeschiedenis van hem, geschreven door prof. Wibaut, wordt verteld dat hem tegen het eind van zijn leven gevraagd wordt: maakt deze natuurwetenschap u niet ongelovig? Toen was zijn antwoord: nee. Hoe meer Ik studeer en hoe meer ik indring In de wetenschap, hoe meer ik mij bewust word: in Hem leef Ik, beweeg ik en ben ik. Dat was het woord van een wetenschapsman tegen het eind van zijn leven.' Maar er waren ook velen, die wèl in de valkuil van het dilemma trapten: óf de kerk uit; of de wetenschap uit. vu-bioloog dr. J. Joosse: 'Het was regel voor de oorlog, dat Iemand die biologie 21

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen