VU Magazine 1972 - pagina 80

nphnrAn is en f>n de rip mnp.dp.r he geboren is, moeder ver7nrnt verzorgt het niet, dan treft de maatschappij ook zijn maatregelen: ontheffing, ontzetting uit de ouderlijke macht, enzovoorts. Ik ben van mening dat de relatie die een geboren kind heeft ten opzichte van de moeder en de maatschappij een andere is - een relatie zoals die van u ten opzichte van mij. Dat is een heel andere relatie dan die van een foetus ten opzichte van de moeder. Die kun je niet los van elkaar denken. De moeder is verbonden met het kind via de biologische kant van de zaak. Toch heb ik er net zoveel moeite m'ee, als u het nu zegt . . . Daar zit een probleem.

te gunnen? Dat geloof ik niet. - Dus u kunt zich voorstellen dat er zinloos leven is? Ja, zinloos naar economische maatstaven, naar de maatstaven van geven van geluk aan anderen. Je kunt natuurlijk gemakkelijk zeggen: ze zijn een uitdaging voor ons om het goede te geven . . . Ik geloof dat w/ij

- Gelooft u dat er kinderen zijn, met wie geen communicatie mogelijk Is? Vindt u zo'n leven beschermingswaard? Ik weet het niet. Ik vind dat een heel moeilijke vraag. Ik ben er nooit voor geplaatst, moet ik zeggen. Maar ik geloof dat er omstandigheden zijn, waarbij ik een dergelijk leven zou willen vergelijken met het leven van een mens, die aan de respirator ligt en die niet meer functioneert. Ik geloof dat een dergelijk leven zou kunnen bestaan. Ik kan u zelfs zeggen: een anencefaal geeft een heel erg nare schreeuw als het geboren wordt. Bij een anencefaal leg ik dus echt wel, als het geboren wordt, mijn hand op de mond van het kind zodat het niet kan schreeuwen en ademen. Dus dan ben ik een beetje bezig - terwille van de moeder, opdat ze de akelige schreeuw van het kind niet hoort - het kind wat korter te laten leven, bij wijze van spreken. Dat is voor mij geen probleem. Het kind heeft toch geen levensvatbaarheid. - Maar er leven kinderen, die niet of nauwelijks tot communicatie In staat zijn. U vindt wel dat deze kinderen recht op bescherming hebben?

- Dat Is dan een stuk verpleegeconorr)ie. Ja. Als er onvoldoende verplegers zijn, dan zullen deze kinderen het eerste slachtoffer worden. Dat kan ik mij voorstellen. - Ja, waarom eigenlijk?

een plicht hebben ten opzichte van die kinderen. Hoewel hun bestaan zinloos is naar economische maatstaven en ook naar de maatstaven van geluk brengen aan andere mensen. - Maar worden deze kinderen dan niet alleen maar objecten van verpleging, waarop men z'n goede eigenschappen wil beleven?

Vind ik wel, ja. - U vindt dat geen zinloos leven. Welke zin heeft dat leven dan? Ja, . . . zin . . . naar welke kant denk je als je het over 'zin' hebt? Daar gaat het over. Kijk je naar de kant van de economie? Dan heeft het natuurlijk geen zin. Uw vragen zijn voor mij óók vragen, dus dan ga ik ze even ontleden. Kijk je naar de kant van het geluk brengen? Dubieus. Het leven van zo'n kind gaat gepaard met veel zorgen, moeite. Voor de maatschappij zelfs met veel moeite. Die moet het geld ervoor opbrengen, waardoor andere dingen moeten blijven liggen enzovoorts. Ook naar die kant heeft dat leven weinig of geen zin. Maar of het leven al of geen zin heeft, mag dat een criterium zijn om iemand het leven

26

slechter af zijn, en waarin dat ook rechtmatig is. Ik ben bij de militairen in Indonesië geweest en daar heb ik een paar treinrampen meegemaakt, veroorzaakt door mensen die bommen onder de rails legden en die dan op een afstand stonden te schieten. Dus dat was echt niet zo leuk om naar zo'n treinramp te gaan. Ik ben helemaal geen held, maar als je moest, dan moest je. Goed, ik kom daar bij zo'n treinramp aan en wat zag je? Een te groot aantal mensen die je moest helpen. Ik moet dus m'n prioriteiten stellen. Zoals ik dat daar beleefd heb, dat is een heel bijzondere ervaring. Opeens moest je prioriteiten stellen van ja, die moet ik toch maar wèl redden, want die heeft meer kans om in leven te blijven, of die is jonger, of wat dan ook en niet omdat de één officier is en de ander soldaat was. Allerlei criteria . . . dat ging allemaal heel snel. En zo kan ik me voorstellen dat er in bepaalde maatschappelijke omstandigheden deze kinderen niet zo goed af zullen zijn in Nederland en dat het toch wel rechtmatig is. Dat kan ik me voorstellen.

Wordt het dan niet een 'marmotje' voor je? Ik geloof nog wel in raadsels, in dingen waarvan ik niet weet hoe ik ermee aan moet. En ook ten aanzien van deze kinderen zou ik dat zonder meer willen stellen. Ik zou willen zeggen: dit is een gegevenheid, waarin ik niet anders kan handelen dan zó. Maar eh . . . meer kan ik er niet van zeggen. Het is dus een raadsel waarom ik meen dat ik zo moet handelen. Maar ik zou niet anders kunnen dan mij positief ten aanzien van die kinderen opstellen. - Vindt u dat zo'n kindje evenveel, meer of minder recht op verzorging heeft als een volledig gezond kind? Evenveel zou ik zeggen. Ik kan me wèl situaties denken, waarin deze kinderen

Waarom? Ja, waarom? Ik ben dus alweer aarzelend als u mij op de consequenties wijst. Dat mag u doen, iedere keer weer, hoor. Het is goed dat we onszelf leren kennen. Wat ons beweegt . . . Als je in noodsituaties kiezen moet, zou ik me kunnen voorstellen datje diegene redt, wiens functioneren tot dezïe maatschappij het meest van belang is. Ik weet dat het moeilijke zaken zijn. Degene die het meest er toe kan bijdragen dat de noodsituatie wordt opgeheven, die heeft het meeste - het is een wat zwaar woord - recht om te leven. Sociaal zou ik me dat kunnen voorstellen. Ik hoop niet dat in mijn leven zich die situatie ten opzichte van mensen zal voordoen. - De gehandicapten hebben nu meer levenskansen dan vroeger, ziet u dat als Iets positiefs? Ja, positief. - Hoewel het bijdraagt tot meer leedvorming in de wereld? Ja maar, ergens is het misschien irrationeel om dus te zeggen dat een leven dat geen zin heeft in economische zin, dat geen zin heeft in brengen van geluk, dat je dat wilt

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen