VU Magazine 1972 - pagina 66

Leefruimte

Elseviers Medische Encyclopedie in 6 grote delen. Moderne medische informatie voor 1ste en en 2de jaars studenten in de bio-medische faculteiten en voor beoefenaars van paramedische beroepen. En zelfs voor artsen. De tekst is weliswaar niet in de eerste plaats voor artsen bedoeld, maar de vele verhelderende illustraties in kleuren (de helft van het gehele werk) vormen voor hen een bijzonder hulpmiddel bij instructies en lessen en bij uitleg aan patiënten. Ruim veertig vooraanstaande specialisten uit vele landen (Nederland, België, ZuidAfrika, De Verenigde Staten van Amerika, Duitsland, Zwitserland, Italië, Griekenland, Oostenrijk, Spanje en Japan) werken mee aan de rijke bron van moderne informatie over gezondheid, ziekte en genezing. Meer dan 5000 trefwoorden. 2400 bladzijden, waarvan 1200 bladzijden foto's en tekeningen. 12 uitslaande anatomische platen. Alle illustraties in kleuren. VRAAG GRATIS NADERE INLICHTINGEN.

, ^ ^ 0

ÜBON In open, ongefrankeerde envelop insturen aan: ELSEVIER N E D E R L A N D N . V . A n t w o o r d n u m m e r 1248 - AmiSterdam. Gaarne ontvang ik gratis en geheel vrijblijvend nadere inlichtingen over ELSEVIERS M E D I S C H E E N C Y C L O P E D I E I

naam straat plaats VU-72-1

12

In 1959 zijn de onbewoonde eilanden van de archipel en de niet-bezette delen van de bewoonde eilanden tot een nationaal park van Ecuador verklaard. Hoewel lange tijd nodig zal zijn voor herstel, is de toekomst voor de eerste jaren nog te overzien. Campagnes om geiten en varkens uit te roeien, om daardoor meer leefruimte te verschaffen aan reuzenschildpadden en leguanen, worden ondernomen. Nu komt ogenblikkelijk de vraag naar voren of de mens zelf wel is gekomen aan het eind van zijn drang naar meer leefruimte. Het antwoord is duidelijk; nee. De mens kan nog terrein van anderen kapen. Dit geldt niet alleen op de Galapagos-eilanden, maar ook in wereldverband: grote stukken zogenaamde natuurgronden met (alleen maar) tijgers, olifanten, apen, condors, reuzenschildpadden, noem maar op, moeten het loodje leggen. Maar dat niet alleen; in naam van de vooruitgang gaan we (bijvoorbeeld in Brazilië) indiaantje-jagen. Mensen, die volgens onze begrippen en inzichten hun gronden inefficiënt bewerken, moeten verdwijnen voor onze westerse expansiedrang. En alsof dat nog niet erg genoeg is, praten we 'onderontwikkelde' mensengroepen aan, dat zij dezelfde eisen als wij moeten hebben en dus ook alleen maar gelukkig kurmen zijn met ijskasten, wasmachines, televisie, witte wasmiddelen etc. etc.

Eisen We komen terug op ons beginpunt; mensen in betonnen blokken als lucifers in een doosje, huizen in rioolbuizen. Óf we willen meer met minder mensen. Kurmen we dat laatste nog bereiken? Het is duidelijk dat we er niet komen met alleen maar geld geven. Misschien is het beste geld dat we kunnen 'geven'; niet een vier-procentsloonsverhoging voor onszelf vragen. Het zijn onze eisen die de wereld verpesten. In dit opzicht zijn we allemaal schuldig, want we rijden auto, we verontreinigen rivieren en we willen dividenden, zelfs als dit betekent, dat het betreffende bedrijf ons geld betaalt dat eigenlijk besteed had moeten worden aan middelen om verdere milieuverontreiniging te voorkomen. Er zijn echter ook reeds sommigen (onder wie politici) die het probleem van milieuvervuiling een afgedane zaak vinden; hysterie, loze kreten, kortom; een modeverschijnsel. Het zal hen zuur opbreken.

Plastic Zelfs op de Galapagos zijn de eerste vervuilingsverschijnselen reeds waargenomen. Langs het strand van een onbewoond eiland, waar geen toerist ooit voet aan wal zet, vond ik plastic bekers, een plastic speel-

magazine

goedautootje en plastic flesjes van zonnebrandolie. Zo is het in Zandvoort ook begonnen en wat treft men er nu aan? Professor Piccard, de bekende Zwitserse diepzee-onderzoeker, heeft beweerd dat, als we zo door-vervuilen, de oceanen birmen vijf entwintig tot dertig jaar wateren worden waarin geen leven mogelijk is. Van dode Dodo, via een dode Donge naar een stinkende-stille oceaan. Wat de Galapagos betreft, heb ik de indruk dat we nog tien jaar geiten zullen uitroeien ten bate van de schildpad en dat daarna Amerikaanse zomerhuisjes de zaak zullen verpesten. Toch zijn die tien jaar het nog waard geweest, omdat er in die periode mensen hebben kunnen genieten van een stuk ongerepte natuur. Kan dit bewust worden gemaakt aan andere mensen? Het zal wel moeten. De succesvolle acties van het wereldnatuurfonds zijn een bewijs dat velen wel willen, maar niet de consequenties zien van hun eigen eisen. Daarom vraag ik me af; 'Galapagos straks ook vervuild?'

'Eén vink, de spechtvink, maakt zelfs gebruik van een stokje of cactusdoorn als werktuig om insektenlarven uit gaatjes en holten van boomschors te peuteren. Spechten hebben het eiland nooit bereikt.'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen