VU Magazine 1972 - pagina 381

Rumoer in papieren agglomeratie Iksdam Een automobilist rijdt over een fraai uitgevoerde weg van A naar B. Hem kan weinig gebeuren: een officieel bord heeft hem verteld, dat hij de goede richting te pakken heeft. Na een lichte bocht echter, moet hij krachtig remmen. Dwars over de weg staat een roodwit geschilderd hek, waarachter zich een weiland uitstrekt. Herkauwende koeien staren de automobilist aan. Het blijkt dat hij een buitenmodel-bord heeft gemist. Hij had moeten afslaan, want B is alleen te bereiken via een landelijk, bochtig weggetje. Later geeft een politieagent opheldering: het grasland ligt op het gebied van een andere gemeente, waarvan het gemeentebestuur niet wil, dat het wordt bebouwd. Gevreesd wordt namelijk, dat wanneer er een wijk zou verrijzen, de aangrenzende stad zou vinden dat die wijk logisch bij haar zou horen. Op zich is er geen bezwaar tegen het voltooien van de weg, maar de gemeente wil eerst garanties van de stedelijke buur. Ivlen kan het niet eens worden; het rood-witte hek blijft staan waar het staat. Hier is sprake van een zgn. 'agglomeratieprobleem': een kleine gemeente in conflict

met grote zus, want gemeenschappelijke grenzen betekenen dikwijls botsende belangen. Voor de grote gemeente - meestal een stad - is het zaak te groeien om niet achterop te raken. Voor de kleine gemeente gaat het erom, niet te bezwijken onder andermans groeineigingen. Het meest gevreesd wordt het verlies van zelfstandigheid. Aan de VU promoveerde vorige week dr. H. van Ruller (ex-raadslid voor de ARP in de Amsterdamse gemeenteraad) tot doctor in de sociale wetenschappen op een proefschrift dat was gewijd aan agglomeratie-problemen {'Agglomeratie-problematiek in Nederland').

Voorbeelden Dr. Van Ruller valt in zijn proefschrift met de deur in huis. Om duidelijk te maken hoe grote en kleine agglomeratie-problemen er kunnen uitzien, geeft hij tien voorbeelden, die met elkaar gemeen hebben dat ze door iedere Nederlander aan den lijve kunnen worden ondervonden, of in de krant kunnen worden gelezen. Zo is er het verhaal van de taxichauffeur die buiten de gemeente waar hij

zijn standplaats heeft, dubbel tarief moet rekenen. Of het verhaal van de gemeente die een vervuilende industrie laat bouwen op een uithoek van haar grondgebied met 'de wind in de rug', zodat walm en damp naar de buren waaien. Het verhaal van het voetbalstadion lijkt daar een beetje op. Een stad heeft een stadion neergezet aan de grens van de gemeente. De zondagse verkeersstroom van toeschouwers trekt daardoor wekelijks door de kom van een kleine buur-gemeente en snijdt die als het ware in tweeën. Om de nadelen voor de eigen gemeentenaren zo klein mogelijk te maken, plaatst het gemeentebestuur van de kleine gemeente stoplichten, die lang op groen staan voor het lokale verkeer, dat de stroom voetbalsupporters moet oversteken. Zelfs bij het uitgaan van de wedstrijden wordt daarin geen verandering gebracht. 'De autorijdende voetbalenthousiasten ergeren zich in hun kleine cabines over het feit dat zij lang moeten wachten voor de anderhalve-man-en-een-paardekop die daar oversteekt', aldus dr. Van Ruller. In een gesprek met VU-Magazine zegt hij bewust te hebben gestreefd naar herkenbare

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen