GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1973 - pagina 392

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1973 - pagina 392

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

om rendabel te kunnen zijn. Drs. J. W. Gruyters schreef in Intermediair van 15 juni jl. dat moet worden bedacht, dat de specialist die om de een of andere reden niet ai 'zijn' bedden vuit, al heel gauw bij de directie op het matje wordt geroepen. Men kan dat de directie niet kwaiijl^ nemen, want de exploitatie komt in gevaar wanneer bedden onbezet blijven'. Met misschien wat overdrijving zou je kunnen zeggen, dat de patiënt van tegenwoordig net zoveel moeite moet doen om de medicus ervan te overtuigen dat hij niets mankeert, als de patiënt van vroeger moest doen om hem van het tegendeel te overtuigen. Aangenomen dan natuurlijk, dat zijn mening wordt of werd gevraagd. Het opschuiven van een flink deel van de gezondheidszorg naar het niveau van specialisten en het ziekenhuis zal stellig te maken hebben met de kennisexpiosie die de laatste jaren in de medische wetenschap heeft plaatsgehad. Een huisarts weet lang niet alles meer (al verwacht de patiënt dat wel van hem). Vaktechnisch is het aantrekkelijk om te specialiseren. Bovendien is dat gebleken een lucratieve bezigheid te zijn.

Inkomen De projectgroep 'Macht van artsen' deed moeite er achter te komen hoe hoog nu eigenlijk de inkomens van huisartsen en specialisten liggen. In het verslag werd geklaagd over het feit dat het niet eenvoudig was aan deze cijfers te komen (dergelijke klachten worden met betrekking tot de gezondheidszorg in het algemeen, vaker gehoord. Ook drs. Gruyters viel over het ontbreken van cijfermateriaal). De meest recente cijfers in het verslag voor wat de huisartsen betreft, waren afkomstig uit het Haagse dagblad 'Het Vaderland' van 13 februari 1970. Een huisarts berekende daarin: bruto inkomen ƒ 100.000,—; daarvan ging af: assistente, huishoudelijke hulp: ƒ 15.000,—; lectuur, porti, wasserij: ƒ 2.500,—; verzekeringen: ƒ 10.000,—; afschrijving auto, instrumen-

ten e t c : ƒ 8.500,—; aflossing huis en goodwill: ƒ 15.000,—. Volgens de arts die aan het woord was, bleef / 20.000,— voor consumptie over. NRC/Handelsblad van 13 januari 1973 schatte het gemiddeld bruto inkomen van een specialist op ƒ 240.000,—. Daarvan werd afgetrokken: aan praktijkkosten: ƒ 52.000,—; aan renten (hypotheek en lening: ƒ 10.300,—; aan premies (pensioen o.m.: ƒ 17.500,—; aan belasting: ƒ 77.000,—; aflossing hypotheek en bank: ƒ 7.000,—; onderhoud huis: ƒ 3.000,—; giften: ƒ 1.000,—; pensioenaanvullingen: ƒ 20.000,—. Bijgeteld moeten worden: huurwaarde eigen huis: ƒ 1.200,— en kinderbijslag: ƒ 8.000,—. Blijft over voor consumptie: ƒ 55.800,—. Na aftrek studiekosten voor drie kinderen (ƒ 24.000,—) blijft over voor persoonlijke consumptie ƒ 31.800,—.

In het verslag wordt de conclusie getrokken dat vergeleken met het geheel van de bevolking de huisartsen een 'tamelijk hoog consumptief inkomen' genieten en de specialisten gemiddeld een 'zeer hoog consumptief inkomen'. Het verslag merkt daarbij verder nog op, dat de specialistentarieven en inkomens de laatste jaren aanzienlijk sneller zijn gestegen dan de algemene stijging van de welvaart; dat zij de hoogste inkomens hebben van de vrije beroepsoefenaren en dat de suggestie, dat mensen met een lager inkomen een groter aantal jaren werken en zodoende evenveel verdienen als de specialist in zijn betrekkelijk gering aantal produktieve jaren, niet opgaat. De wet van vraag en aanbod gaat in het geval van de medici alleen op, wanneer de tarieven te laag zouden worden. Dat zou zeer waarschijnlijk een minder grote toeloop van studenten-medicijnen tot gevolg hebben. 'Maar wat gebeurt er,' zo vraagt het verslag, 'wanneer de tarieven 'te hoog' worden? Niets, zoals de recente geschiedenis leert. Jarenlang wordt er ai door verzekeraars geklaagd over de sterk stijgende tarieven — en ze stijgen steeds snel-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 januari 1973

VU-Magazine | 574 Pagina's

VU Magazine 1973 - pagina 392

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 januari 1973

VU-Magazine | 574 Pagina's