VU Magazine 1973 - pagina 517

alsof hij in een reusachtige ton schreeuwde. We waren even rustig, maar begonnen toen opnieuw, terwijl ieder van ons een slaapplaats uitzocht en sommigen er ruzie over maakten wie het eerst een bepaalde hoek uitgekozen had. Hoeken hadden het voordeel dat het er warmer was. Het lawaai zwol opnieuw aan. 'Bly stil daar... so!' brulde de stem opnieuw. We schonken er geen aandacht aan. Een van de niet-politieke gevangenen gooide ons dekens toe, een deken tegelijk, tot iedereen er drie had. We konden onze opwinding, die hoofdzakelijk voortkwam uit het feit dat wij eindelijk op Makana Island waren, niet bedwingen. We hadden zo'n afschuw van de gevangenissen op het vasteland en waren verlangend om naar het Eiland te gaan. Maar, laat ons voortgaan naar de plaats der martelaren, aangezien we toch al veroordeeld waren en er niets te veranderen viel aan dat feit. Onze wens om hier te zijn verdreef elke angst voor dit Duivelseiland. Zo ging het tumult door tot we de hoofdbewaker bij de deur zagen staan. Het leek alsof hij daar al lange tijd gestaan had, zonder iets te zeggen en hoopte dat iemand zijn kant op zou kijken en hem zou zien. Toen we dat deden, deden we het allemaal tegelijk en kwam ons gepraat abrupt tot stilstand. Toen hij sprak, zei hij eenvoudig: 'Een maaltijd,' en hep weg. Dat kalmeerde ons een beetje.

Het was een slechte ontvangst. Alleen de laatste maaltijd zou nog komen en dan was de dag voorbij. Zo zouden we dus onze enige maaltijd missen. Dat is heel wat voor een gevangene; een zwaar verlies. Maar we kregen onze maaltijd toch. Misschien had hij het vergeten of maakte iemand een vergissing. Wat zou het uiteindelijke lot zijn van deze gedoemde mensen op dit duivelse, spookachtige eiland, waar, naar men gelooft, de geest van Makana nog steeds rondzwerft en zich verschuilt. Hun lot kon niet definitief beslist zijn door het plaatsen van rubberstempels op papieren door Zuidafrkaanse rechtbanken die het schuldig uitspraken. Dat kon niet. Misschien ligt het antwoord verborgen in de legende van de kameleon en de hagedis die van de woonplaats van God naar de aarde werden gezonden. De kameleon bracht de boodschap aan de mensen dat zij niet zouden sterven, maar hij liep te langzaam. De hagedis moest de mensen vertellen dat zij zouden lijden en sterven, en omdat hij sneller Hep, bereikte hij de aarde het eerst. Het antwoord is niet te vinden in de tragedie van Cham, de vervloekte zoon van Noach. De mythologie beweert dat wij zijn ongelukkige afstammelingen zijn. Het is waar dat wij driehonderd jaar lang de houthakkers en wa-

terputters zijn geweest. Op het eiland zaten we op een rottende, door witte mieren aangevreten stapel hout, die wij zelf uit het bos hadden gekapt. De eerste gevangenen op het eiland, tussen begin 1962 en 1964, hadden het werkelijk zwaar. Ze waren geketend aan een pas verwoest mierennest en voelden de woede van de mieren, wier rust verstoord was. Wij die pas eind 1964 kwamen, merkten dat de mieren zich in hun privé-vertrekken onder de grond hadden teruggetrokken. Slechts een paar waren er overgebleven en we werden niet zo erg gestoken. Ik wil één afschuwelijke gebeurtenis vermelden die op het eiland plaatsvond. Mlambo, een kleine man, die tot twintig jaar gevangenisstraf was veroordeeld, werd gedwongen een kuil te graven die groot genoeg was dat hij er in paste. Zich niet bewust van wat er zou gebeuren, was hij nog aan het graven toen hij plotseling werd overvallen door een groep niet-politieke gevangenen. Zij duwden hem in de kuil en begonnen die dicht te gooien. Hij worstelde om er uit te klinmien, maar ze hielden hem vast. Toen ze klaar waren, stak alleen het hoofd van Mlambo nog boven de grond uit. Een blanke bewaker die de hele operatie geleid had, urineerde in Mlambo's mond. De gevangenen probeerden zijn op elkaar geklemde kaken te openen,

COLÖUREDS ONLY AIIFFNLIK KLEURLINGE EUROPEANS ONLY ALLEENLIK. BLANKES

45

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen