VU Magazine 1973 - pagina 30

als ze een hemd aan 't lijf hebben. En dan kun je jezelf ook gemakkelijker tevredenstellen. Er is hier onmiddellijk een drang om bepaalde dingen om je heen te hebben, die je in Ghana niet zo voelde. In Ghana leefde je overigens 'n beetje in twee werelden. De ene keer ontvang je thuis mensen, die uit 'n traditioneel dorp komen. Je drinkt dan een glas cola of zo. En dan denk je wel eens: zal ik een fles bier opentrekken? Maar dat is voor die man 'n halve dag werken! En dan matig je je min of meer automatisch, 'n Andere keer krijg je een uitnodiging van de Ambassadeur ter gelegenheid van de verjaardag van de koningin of zo en als je ziet, wat er dan doorgaat! Wat er kan! Je vriendjes uit het Nederlandse zakenleven zien er geen been in om ergens met je te gaan eten voor vijftig gulden. Dat is voor 'n industriearbeider 20 dagen werken daar! Ik ken ook Nederlanders buiten de stad die het soberder aandoen dan in Nederland omdat ze het langzamerhand normaal zijn gaan vinden. Als je dorst hebt ga je niet een fles frisdrank nemen; er staat koel water in de ijskast.'

Ethisch belang Matiging van de economische groei van het westen, noemt drs. Van Apeldoorn een 'ethisch belang' van het westen. 'Het lijkt mij onvoorstelbaar, datje hier volmaakt gelukkig kunt zijn, terwiji je elke dag hoort van mensen, die niet te eten hebben, van mensen die elke medische verzorging ontberen. Dan blijf je niet prettig in je luie stoel voor de tv zitten. Er zal misschien wat afstomping optreden, maar ik geloof toch dat er 'n mate van ongerustheid over zal Prof. dr. B. Goudzwaard

Motto Met het motto 'soberheid' van de Rotterdamse dag was drs. Van Apeldoorn overigens niet zo gelukkig. Dat kwam er trouwens bij velen uit op die dag. Men gaf de voorkeur aan het spreken over 'eenvoud'. Drs. Van Apeldoorn: 'Versobering is middel, geen doel. Eenvoud is 'n doel. We gaan er bij 'n andere wijze van leven in feite niet op achteruit, 't Is puur in ons eigen voordeel. Het westen loopt aan alle kanten tegen de nuttigheidsgrenzen van de eigen welvaart op. Ook als men niet kijkt naar de gevolgen ervan buiten Europa, zie je toch dat die toenemende welvaart ons aan de ene kant de grond in gaat boren omdat de grondstoffen uitgeput raken en het milieu vervuilt (dat is dan de producerende kant) maar ook aan de consumerende kant loop je vast, in die zin dat die grote welvaart het sociale leven dreigt te ontwrichten en ook het geestelijk leven wellicht afbreuk doet. Er is 'n verharding in de tussenmenselijke verhoudingen. Er is weinig respect meer voor 't leven van een ander. En ik geloof dat dat samenhangt met de toegenomen welvaart; ik geloof datje dat geestelijk niet bijhoudt. Neem het agressieve gedrag op de weg als uiting . . . In Ghana rijdt men slechter, maar men is in het verkeer veel vriendelijker voor elkaar.' 28

blijven bestaan. In 'n steeds kleiner wordende wereld is 'n situatie met zulke grote verschillen onleefbaar en dat zal de stabiliteit in de wereidverhoudingen niet ten goede komen. Dat lijkt me een heel realistisch standpunt, al betwijfel ik, of dat ai voldoende in het beleid voor '73 tot uiting zal komen.' Drs. Van Apeldoorn is niet zo bevreesd dat 'versobering' in het westen moet leiden tot toenemende werkloosheid en kapitaalvernietiging. Een van z'n stellingen luidde: 'In wereidverband is er zo'n grote vraag naar nodige dingen, dat onze - gelierstructureerde en schonere -industrie zou moeten doordraaien om daaraan te helpen voldoen. Van de totale produktie aan nodige

dingen moet een flink deel worden overgedragen aan de armen.' En ook acht hij het belangrijk, dat zuiniger met grondstoffen wordt omgesprongen, door het vervaardigen van duurzamer artikelen. De druk van de publieke opinie, via consumentenorganisaties en politieke partijen acht hij daarbij van groot belang. Als voorbeeld van verspilling noemt hij de stroomstoot, die Philips en andere gloeilampindustrieën door de lampen jagen om de levensduur ervan kunstmatig te verkorten. Auto's die langer meegaan, zijn ook best te fabriceren. Nederland zou in EEGverband initiatieven kunnen nemen. Europa zou dan zijn grenzen kunnen sluiten voor artikelen die niet aan bepaalde normen van duurzaamheid voldoen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen