VU Magazine 1975 - pagina 65

elke actie van bovenbedoelde dienst toestemming verkregen moest worden. Het verzoek werd toegestaan. De tactische fout hierbij, aldus deze lezing, zou zijn geweest dat demonstraties waar arbeiders aan meedoen eerder uit de hand kunnen lopen en in zo'n geval is de verantwoordelijke figuur het hoofd van de Orde en Veiligheidsdienst. Wat voor de hand lag, gebeurde, een kleine rel, een auto die omgegooid werd, en het lont was in het kruitvat: twee dagen hingen zwarte rookwolken boven de hoofdstad. Maar het verhaal gaat verder. Nog steeds volgens dezelfde onofficiële lezing zou er achter het verzoek van de studenten een sluwe intrige zitten. Het verzoek zou gedaan zijn door de generaal-tegenspeler, via één van zijn contactpersonen binnen destudentengroepen. Door het gevaarniet tijdig genoeg te onderkennen was het spel verloren voor het hoofd van de Orde en Veiligheidsdienst. De juiste toedracht zal wel lang onbekend blijven en zeer vermoedelijk niet via gerechtelijke verhoren in de publiciteit aan het licht komen. Maar in de context van deze analyse is het van belang erop te letten dat 'men' eerder geloofd in een traditionele wayang-intrige, waarbij met list en slimheid een fysiek sterkere tegenstander wordt uitgeschakeld, dan dat 'men' werkelijk denkt dat de gerechtelijke processen die op dit moment in alle openbaarheid aan de gang zijn de werkelijkheid inderdaad

TBRBit 3 HALAi*.iAN

zouden weergeven. Wel is het uiterst boeiend om waar te nemen hoe de verdedigers van de hoofdverdachte hun pleidooi gebruikten om de historische rol van de jeugd in de nationale beweging te onderstrepen. Zij wijzen hierbij op het proces dat dr. Hatta als jeugdig student in Nederland onderging aan het eind van de twintiger jaren in zijn strijd om onafhankelijkheid. Een ironische noot voor Indonesiërs moet het dan wel zijn dat daarbij vermeld wordt, ter vermaning van de huidige rechtspraak dat de hollandse rechter Hatta, toen uiteindelijk in het gelijk heeft gesteld: opdat de rechterernu lering uittrekke . . . Zo zal dan de zaak juridisch, volgens westers rechtsmodel beëindigd worden. Maar wat is er nu door de gebeurtenissen van januari 1974 in Indonesië veranderd? Is er sprake van een Keerpunt? Wanneer men de tekst leest van het Tweede Vijfjaren Plan, dan komt men onder de indruk van de enorme ernst waarmee getracht wordt, door tal van maatregelen de sociale noden aan te pakken. Als één van de drie hoofddoelen, naast produktieverhoging en verruiming van de werkgelegenheid, wordt zeer nadrukkelijk de rechtvaardige spreiding van inkomsten vermeld. Voorwaar een politiek program dat waardig is vergeleken te worden met 'Keerpunt '72'! Maar evenzeer als de nederlandse socialistische politici moeite hebben om hun programma in de politieke werkelijkheid te

verwezenlijken, zo blijkt ook in Indonesië dat een Plan, hoe serieus ook bedoeld, nog niet zomaar gerealiseerd is. Daarvoor is op zijn minst een aantal oorzaken te noemen. Sommige voor de hand liggende, zoals de internationale monetaire situatie, andere meer verborgene, zoals bijv. structurele belemmeringen die altijd een belangrijke rol spelen bij een veranderingsproces. De inflatie blijkt, ondanks verwoede pogingen van de technocraten een angstwekkende bedreiging. Officiële cijfers proberen te suggereren dat het voor de jaren '72-'74 tussen de 25%-45% ligt. Voor de gewone man echter zijn de levensonkosten vergeleken met 3 jaar geleden veelal 2-maal tot 3-maal zo hoog. Weliswaar zijn, met name sinds april 1974 de salarissen voor de overheidsambtenaren sterk gestegen zodat er voor die bevolkingsgroep (in Indonesië bijna één miljoen werknemers!) een zichtbare vooruitgang valt te constateren. Dit uit zich niet alleen in de sterke toename van de bromfiets/scooter als transportmiddel, maar ook in de hausse om te investeren in huizen verbetering/verbouwing. Dit blijft echter beperkt tot de stedelijke centra en in een agrarisch land met 80% van de bevolking nog afhankelijk van de landbouw zijn die salarisinjecties van weinig betekenis. Daar is pas recent verandering in gekomen nu de regering het eindelijk heeft aangedurfd om een prijsstijging van de rijst aan te kondigen waardoor de sawah grondbezit-

Harinn Unliik Umum

KOMPAS

IISM'AT, l AGl'S'füS 1974

Amanat Haliimraai Rakpl

19

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen