VU Magazine 1975 - pagina 406

1 ^ magazine 8

„De discussie lijkt er op te duiden, dat kernenergie een kwestie van geloof is. Enerzijds worden van de kant van actiegroepen soms dingen naar voren gebracht, waarvan je kunt zeggen dat het pure onzin is, ik denk bij voorbeeld aan de vrees die wordt geuit dat in de buurt van kerncentrales misvormde baby's ter wereld zullen komen. Anderzijds wordt door de groepen die belanghebben bij kernenergie vaak net gedaan, alsof er absolute veiligheid is. Zelfs wanneer men het heeft over de kansen op een ongeval, worden die kansen niet als ordes van grootte, maar zo absoluut naar voren gebracht, dat er een bepaald geloof in kernenergie uit spreekt. Je kunt je natuurlijk kwaad maken over de verkeerde berichtgeving die het gevolg is van geloof of ongeloof in kernenergie. Je kunt het echter ook als een gegeven aanvaarden en je proberen af te vragen wat er achter zit. Ik denk, dat veel mensen zo bang zijn voor straling, omdat ze vroeger hebben gelezen over proeven met atoombommen en de ouderen over de atoomexplosies in Japan. Met andere woorden: wanneer een regering deelneemt aan de waanzinnige politiek van het afschrikkings-evenwicht en ze vertelt tegelijkertijd aan de bevolking dat diezelfde kernenergie geen kwaad kan in kerncentrales, dan reageren er in de bevolking kennelijk groepen met: daar geloven we niets van. Dat is een begrijpelijke en misschien wel gezonde reactie, een bewijs dat je in een democratie de mensen niet alles kunt wijsmaken. Ik zie dan even af van de fouten of onzuiverheden ie in de argumentatie te ontdekken zijn."

Hier en daar werd in de reacties op het rapport kritiek vernomen op het feit dat de commissie zich uitsluitend met de invloed van straling op de volksgezondheid had bezig gehouden en andere vraagstukken zoals bij voorbeeld politieke, economische of ethische vragen had laten liggen. Was de ministeriële vraag om advies niet wat smal uitgevallen? ..De vraag om advies van de minister omvatte zes specifieke punten. Daar werd antwoord op gevraagd. Dat had het voordeel, dat tijdens de vergaderingen van de commissie steeds kon worden getoetst waarover de besprekingen moesten gaan. Dat was een juiste gang van zaken: wanneer er ook andere aspecten hadden moeten worden besproken, had de samenstelling van de commissie er anders moeten uitzien. Als bij voorbeeld de relatie met kernwapens aan de orde had moeten komen, dan hadden er polemologische deskundigen in de commissie moeten zitten. Gezien de aard van de advies-aanvraag, zijn terecht uitsluitend mensen uitgenodigd die verstand hebben van effecten van straling op de volksgezondheid. De deskundigen die in de commissie zaten konden worden aangesproken op een wetenschappelijke code. Bij iedere formulering kon worden gevraagd; kan dit op grond van vak-wetenschappelijke kennis en logische redenen zó worden gezegd. Het is natuurlijk moeilijk om beraadslagingen in dit opzicht zuiver te houden, maar het is wel degelijk mogelijk er voor te zorgen, dat hetgeen er tenslotte op papier komt te staan, zoveel

mogelijk zuiver wetenschappelijk is. Zowel de commissie-leden van wie ik vermoed dat ze vóór kernenergie zijn, als degenen van wie ik vermoed dat ze er tegen zijn (van geen van de leden weet ik het met zekerheid) waren bereid hun teksten op wetenschappelijke zuiverheid te laten testen. Misschien is het goed nog eens te accentueren, dat wanneer zo'n commissie van deskundigen allerlei getallen verzamelt, dit een kwantitatieve ondersteuning is voor een beslissing die in wezen altijd kwalitatief zal moeten zijn". In het rapport wordt het politieke risico dat is verbonden aan toepassing van kernenergie op grote schaal (plutonium waarvan slechts tien kilo nodig is om een bom te kunnen maken, zal in grote hoeveelheden worden geproduceerd) slechts aangestipt. De commissie vond dat een nadere politieke of polemologische analyse niet op haar weg lag„De commissie heeft zich er zoveel mogelijk van onthouden gevoelens te laten meespreken. Wanneer een bepaald punt werd opgebracht, dan waren de enige criteria: is het een belangrijk punt? Moet er iets van worden gezegd? Moet en kan onze commissie er iets van zeggen? De politieke vraag, met name vragen over de toekomst van het non-profileratieverdrag (= het verdrag dat verdere verspreiding van kernwapens beoogt tegen te gaan) werd door een aantal commissieleden opgebracht. Het is in het rapport vermeld, omdat de commissie niet de indruk wilde wekken

NEDERLANDS INSTITUUT VOOR VREDESVRAAGSTUKKEN H. J. Neuman: Ontspanning, Handelen Emigratie is de derde publikatie in de NIVV-reeks, waarin actuele ontwikkelingen op het gebied van vrede en veiligheid worden belicht en geanalyseerd. De auteur beschrijft wat zich heeft afges[>eeld rond de poging van senator Jackson om de Amerikaanse handelsconcessies aan de Sovjet Unie afhankelijk te stellen van een verruiming van emigratiemogelijkheden voor Joodse Sovjet-burgers.

Eerder zijn in de NIVV-reeks verschenen: — Waperrfeiten 1975 — Cyprus; mislukte republiek. Al deze publikaties zijn bij de boekhandel verkrijgbaar voor f 4,- per stuk. Men kan zich op de NlW-reeks abonneren door nevenstaande bon in te vullen en ongefrankeerd toe te sturen aan: N I W , antwoordnummer 1275, Den Haag.

Naam en voorletters:

•

Adres en woonplaats: abonneert zich op de NlW-reeks. De kosten van het abonnement bedragen f 18,-, welk bedrag na ontvangst van de reeds verschenen publikaties zal worden overgemaakt op girorekening 1756564t.n.v. N I W , Den Haag. Het abonnement geeft recht op de eerste zes publikaties. Handtekening: Datum:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen