VU Magazine 1976 - pagina 297

magameSl

ningen, maar de leerlingen moeten ontdekken, dat de christelijke school eraan lijdt dat er geen eenduidig antwoord is op de drie cruciale vragen, die in het cahier aan de orde komen. Op veel scholen wordt de discussie vermeden." Op7 februarijl. werd „Eén Gids — twéé wegen?" gepresenteerd tijdens een vergadering van de Unie School en Evangelie. In een forum vertegenwoordigd waren vrijwel alle auteurs van de bijdragen aan het cahier. Een en ander leidde tot nogal heftige discussies tussen de forumleden onderhng. We waren nogal getroffen door het feit, dat de forumdiscussie nogal in strijd was met het streven van het boekje.

op zó verschillende wijze uiting geven aan hun verbondenheid met Christus. Werkt polarisatie inderdaad zo verwoestend als u zegt, maakt u van polariseerders geen... Men zegt wel dat dit boekje in hoge mate polariseert, doordat je twee zo extreme standpunten bij elkaar brengt. Het boekje beoogt juist de polarisatie te boven te komen. Ik vind polarisatie inderdaad verwoestend. De kerk heeft vroeger, door spiritualisering en privatisering van het heil geen oog gehad, of geen oog kunnen hebben, voorde noden van deze samenleving. Maar als je nu ziet, dat de aarde veel meer in het gezichtsveld van kerkdijken en niet-kerkelijken, dan ga je je afvragen: wat zegt de bijbel

Enerzijds zat dat er dik in, anderzijds had ik gehoopt dat 't zo niet zou gebeuren. Wanneer je vertegenwoordigers van de meest extreme standpunten bij elkaar zet, vraag je om moeilijkheden. Anderzijds is de discussie fout gelopen, omdat de forumleden elkaar in de haren vlogen, en niet, zoals de bedoeling was, de zaal informatie gaven over de didactische toepasbaarheid van hun bijdragen op de scholen. Overigens verschijnt er september a.s. een vervolgboekje „Rechts en averechts". Daarin zal een apart hoofdstuk gewijd worden aan de methodisch-didactisch aspecten, om de problematiek in de school aan de orde te kunnen stellen. De ..explosie" is in zoverre gunstig geweest, dat de discussie nu werkelijk loskomt. Boerwinkel zei me: ,.Het is goed dat men ziet hoe ver we uit elkaar zitten." We hebben ook een circulaire aan de kerken doen uitgaan, waarin we hen verzoeken ook in hun verband de discussie over de problematiek aan te gaan. Want wat in de scholen wordt uitgevochten, hoort in de eerste plaats bij hen thuis. Het gesprek komt op de kwestie VU-PU. Naar aanleiding hiervan rijst de vraag: Hoe lang moetje blijven praten? Ja, dat is een vraag die ook aan mij gesteld wordt in verband met de discussie tussen links en rechts: hoe lang wilt u blijven praten. Dan zeg ik met Hoedemaker: ,,lk hen bereid, met God een weg te gaan. waarvan ik het einde niet zie." Maar ik blijf wel eeuwig onvrede houden met het feit, dat christenen

In gesprek me( prof. mr. I. A. Diepenhorst

van die aarde? En dan kom je tot de ontdekking, dat het God uiteindelijk om de aarde te doen is. Als het begint is de aarde woest en ledig. Door Gods scheppend ingrijpen komt er een volmaakte wereld, die door de zondeval van de mens weer verloren gaat. Eeuwenlang heeft de mens alleen de wijngaard ten eigen bate geëxploiteerd, zonder ooit huur te betalen. Dan gaat het mis. De woestheid en ledigheid keren weer terug. God heeft door incarnatie van Christus de juiste weg willen wijzen. Ook in het eschaton is het God om de aarde te doen. Dat besef komt nu sterk op. Christenen en niet-christenen zien, wat er met de aarde gaat gebeuren, en dan ga je natuurlijk zoeken: wat is de verbinding tussen de hemel en de aarde. En als je dan én in de kerk én op school alleen de nadruk legt op de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen