VU Magazine 1976 - pagina 291

Wl magazine 25 het Congres. Niemand heeft bij die gelegenheid en ook later iets bijzonders aan de president opgemerkt. Integendeel, het viel verslaggevers op, dat de president duidelijker sprak dan tevoren, hetgeen werd toegeschreven aan de heilzame werking van zijn verblijf in zijn buitenhuisaan zee. De Shermanwet werd door het Congres ingetrokken. Voor Cleveland betekende dit één van de groteoverwinningenuitzijn loopbaan. Cleveland had na de operatie één euvel, namelijk slechthorendheid aan de linker zijde waarvoor hij verscheidene malen bekende oorartsen heeft bezocht. De oorzaak hiervan is ongetwijfeld geweest een dysfunctie van de buis Eustachius, ten gevolge van het doorsnijden van gehemelte-spieren, waardoor een zogenaamde serieuze middenoorontsteking ontstaat. Tegenwoordig is dit gemakkelijk te verhelpen door het plaatsen met behulp van de operatiemicroscoop van zogenaamde trommelvliesdrains, hetgeen na bovenkaakresecties dan ook als routine gebeurt. Overigens heeft Cleveland geen nadelige gevolgen van de operatie ondervonden. Er hebben zich nooit tekenen van nieuwe tumorgroei ter plaatse, in de hals of op afstand voorgedaan. Hij is in 1908, bijna 15 jaar later, ten gevolge van een hartaandoening overleden. Zijn ziektegeschiedenis is pas in 1917 door detoen ruim 80-jarigedr. Keen gepubliceerd. Uit de ziektegeschiedenis van Cleveland put dr. Snow eenste meerde moraal, dat een vroege diagnose van het

In Nederland jaarlijks

40.0 O o

tages bereikt van 9 0 procent in een vroeg stadium en 6 5 procent in een vergevorderd stadium. Die percentages waren respectievelijk 6 8 en tien. Er zijn dus hier en daar openingen waar te nemen. Dat neemt niet weg dat over het geheel genomen slechts één op de drie patiënten het haait. Ook in een gunstiger geval, zoals in de sector waar dr. Snow werkzaam is, liggen de kansen niet beter dan f if ty-f ifty. Is dat niet deprimerend? Dr. S now -.„Het meest deprimerend vind ik, dat de last door zo weinig mensen wo/dt gedragen. Dit geldt niet alleen voorde doktoren, maar vooral ook voor de verpleegkundigen. Voor een instelling als het Van Leeuwenhoekhuis zijn bijna geen mensen te vinden, die dit soort werk full- time willen, durven of kunnen doen, terwijl aan tien een intense behoefte bestaat. Ik gelooi dat ieder mens maar een bepaald incasseringsvermogen heeft voor de ellende om

allergrootste belang is. In het Cahier Biowetenschappen en Maatschappij noemt zijn collega prof. dr. D. W. Van Bekkum dit een „kernpunt" van de kankerbehandeling. „Pas de laatste jaren", zo schrijft hij, „krijgt de vroege diagnose van kanker systematische aandacht van de volksgezondheidsautoriteiten. Die is absoluut noodzakelijk om de grote meerderheid van de tumoren zó tijdig ter behandeling te laten komen, dat met ons huidige arsenaal van middelen het genezingspercentage boven de tachtig procent kan worden gebracht. Dat het probleem huidkanker is opgelost, komt voornamelijk doordat het gezwel vroegtijdig wordt ontdekt en doordat er gemakkelijke bestralings- en operatie-mogelijkheden bestaan. De vroege diagnose van in het lichaam gelegen gezwellen is natuurlijk veel moeilijker en kan slechts zelden door de patiënt zelf worden gedaan. Methodes voor de vroeg-diagnose zijn voor sommige tumoren reeds ontwikkeld: borstkanker en kanker van de baarmoederhals (het uitstrijkjej. Pas als deze methodes voor de gehele bevolkingsgroep die het grootste risico loopt die tumoren te krijgen, systematisch en technisch juist worden uitgevoerd, kunnen de behandelingsresultaten als geheel voor die vorm van kanker gunstig worden beïnvloed. Steeds meer landen voeren nu zelf zulke programma 's in". Dr. Snow oppert in zijn les de gedachte om patiënten voor wie een„ve/'/?oo5rc^/'/s/co" geldt — op zijn gebied zijn dat met name de zware rokers en drinkers — extra in de gaten te laten houden door huisarts of specialist. Over de mogelijkheden om mensen van deze..prettige levensgewoonten" door middel van voorlichting af te brengen, denkt hij pessimistisch. „Ze/feA7?e/7se/7 die al eens een tumor in de mondholte hebben gehad, zijn er vaak moeilijk toe te krijgen het roken op te geven. Mijn pessimisme over het effect van anti-rookcampagnes komt ook voort uit het feit, dat we uitgerekend van longkanker, de grootste „killer" onder de kankers (ruim 22 procent van de totale sterfte aan kanker; kanker aan de dikke darm en endeldarm komen met 11,8% op de tweede plaats, de maag met 10,9 op de derde) weten dat het bij stugge rokers evident veel vaker voorkomt, dan bij niet-rokers, en dan ondanks die wetenschap het roken niet is verminderd. Wellicht dat genuanceerder inspanningen — b. v.

hem heen. Voor een probleem van deze omvang (het is in de westerse landen na hart- en vaatziekten het tweede in grootte voor w a t betreft de zuiver somatische gezondheidszorg) zijn in Nederland erg weinig mensen beschikbaar". Dr. Snow vermoedt dat een van de oorzaken voor dit verschijnsel in def inanciën moet worden gezocht: een medisch specialist, die zich bij wijze van spreken in Lutjebroek vestigt, kan daar aanzienlijk meer verdienen dan een medewerker aan een academische of daarmee overeenkomende instelling. „Daarbij komt— en ik vind dat heel begrijpelijk — dat er tal van mensen zullen zijn, die er weinig voor voelen om altijd deze ziekte te behandelen, waarbij in het gunstigste geval één op de twee patiënten hethaalt. Dat werkt deprimerend. Ik geloof dat het belangrijk is, dat die deprimerende invloed wordt gespreid; die moet niet neerkomen op te weinig mensen".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen