VU Magazine 1977 - pagina 325

magazine 15

Resoluut spreken is niet representatief en omgekeerd

resolutie minstens van 3.000 handtekeningen (op officieel voorgedrukt papier) moest zijn voorzien. Het zgn. vreedzame samenleven van de verschillende groepen in de kerk werd ook nogal ruw verstoord toen de vraag naar de toelaatbaarheid van communistische predikanten ter sprake kwam. Fel en op een bedenkelijk laag peil laaiden toen de diskussies op. Wég was toen elke vorm van bereidheid tot vreedzaam samenleven. Toen helemaal kreeg je de indruk dat het door duizenden doodstil aangehoorde referaat van Bonhoeffers vriend Eberhard Bethge over „Judenhass und Sozialistenfeindschaft-eine christlich-deutsche Tradition?" bepaald niet énkel een historisch referaat was. Al met al kreeg je de indruk, dat het vreedzaam samenleven van verschillende groepen in de kerk al bij het maken van het programma vooropgestaan had en dientengevolge zou het onzes inziens te ver voeren uit deze Kirchentag bepaalde conclusies te trekken ten aanzien van de bereidheid van de kerkleden andere kerkleden (met andere opvattingen) welwillender tegemoet te treden. Anti-verttossing Wanneer we ons dan ook de vraag stellen of deze Kirchentag ons materiaal biedt om een gesignaleerde vertrossingstendens tegen te gaan, dan zal het duidelijk zijn dat zulk materiaal ook

De communisten zijn hier. Hun wezen is bij de muur. Wat is er achter de muur?" „De DDR'

hier niet zomaar voor het grijpen ligt, al laat zo'n Kirchentag wél een paar interessante aspekten zien van een kerk, die helemaal in de samenleving staat en zich in elk geval niet buiten de samenlevingsvragen houdt. In die zin is de Duitse kerk dus bepaald niet „vertrost". Op de volgende aspekten zouden we willen wijzen; 1. Opvallend was hoezeer de Westduitse ministers en parlementariërs bereid waren tegenover een kerkelijk forum verantwoording af te leggen. Kennelijk was het er hen veel aan gelegen hoe de kerk over hun beleid dacht. (Waarbij men dan moet bedenken dat het haast allemaal SPD-ministers, d.w.z. socialistische ministers waren. Kennelijk zijn zij ook aanspreekbaar op het evangelie.) 2.Een massale kerkendag krijgt al heel gauw iets triomfantelijks, zo. van: ,,zie ons eens" Ook deze massale Kirchentag (plm. 60.000 deelnemers) droeg zo af en toe deze trekken. Van een echte uitwisseling van standpunten kwam meestal niets terecht. Eigen standpunten werden massaal bevestigd. Toch kan — hetzij heel voorzichtigjes gezegd — en zekere bevestiging van eigen standpunten ook z'n positieve kanten hebben. We denken dan b.v. aan situaties, waarin men bijkans het idee heeft helemaal alleen te staan. Voor een bestrijder van het militarisme is dat tenminste speciaal in Duitsland een te begrijpen gedachte.

3. Een Kirchentag (en eigenlijk elke de kerk vertegenwoordigende bijeenkomst) ziet zich voordurend voor het dilemma geplaatst, dat enerzijds resoluut spreken vaak ten koste gaat van de representativiteit, anderzijds een volledige representativiteit vaak het resoluut spreken onmogelijk maakt. Wellicht zal dit vooralsnog onontkoombare dilemma er toe moeten leiden ook niet te veel van allerlei kerkelijke vergaderingen te verwachten, (en b.v. niet te gauw te menen, dat de synode moet,, spreken".) Uitweg? De voorwaarden voor echte openlijke ,,Auseinandersetzungen" met de problemen, die ons omringen en voor echte ontvankelijkheid voor de geloofsverwerking en -verwoording van anderen lijken niet zinvol te realiseren op grote kerkelijke bijeenkomsten, (of het nu een Kirchentag. een pastoraal concilie of een algemene kerkvergadering is.) Daarvoor treden al of niet bewust op zulke bijeenkomsten te veel (voor een deel psychologische) bijverschijnselen op. Die voorwaarden moeten in de gemeenten zelf bij de individuele kerkleden geschapen worden, waarbij het zal moeten gaan om de vraag hoe nieuwe informatie in oude vertrouwde kaders binnengebracht kan worden. Voor een deel zal dat de oudere kaders doen ,,springen", voor een deel zal dat de oudere kaders weer bewuster doen herleven.

„E>aar kun je nu ook met vakantie naar toe". „Voor mij geen kwestie van" ,Ik ga naar Italië". „Vakantie?' ,Euro-communisme"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen