VU Magazine 1978 - pagina 240

nl magazine 18

Vlaar anderzijds hoeft deze cirkel niet geheel vicieus te zijn, als we onze aandacht richten op de woonomgeving an mensen. Waarom wordt politiek altijd zodanig gedefinieerd dat bijna iedereen politiek met .,Den Haan /indauf^' idenlitlceerd. Waarom .vordt politiek niet gezien als het ormgeven aan de toekomst van een samenleving, een vormgeving die 'huis. in het buurthuis, in de wijkraad kan starten. Want in een samenleving vaann mannen vooral in de publieke ^teer aktief zijn, vrouwen in de private, lijkt een proces van emancipatie van mannen en vrouwen alleen op gang te brengen als we starten op die plaatsen waar die mannen, waar die .rouwen zich bevinden.

\an de basis hmancipatie, startend aan de basis • an de samenleving houdt ook in dat emancipatie niet moet leiden tot een -amenievmg waarin vrouwen net zo vorden als mannen nu zijn. Deze denkfout wordt nogal eens door menden gemaakt, vaak onbewust, zodra ze . rouwenemancipatie geiijkschakelen met een situatie waann vrouwen betaalde arbeid verrichten, vrouwen dii ektiefunkties hebben en dus ook regelmatig de bekende .,managersriekte '. Nee. emancipatie aan de basis betekent veel meer een herwaardering van diverse vormen van arbeid. Het waarderen van burenhulp, wijkradenwerk, participatie op scholen e.d. als vol,vaardige arbeid, volwaardige participatie in de publieke sferen van de samenleving. Dus ook de waardering . oor de arbeid loskoppelen van de beloning ervoor. Juist deze vormen van trbeid bieden vrouwen mogelijkheden .>m Duitenshuis te treden, waardoor zijzelf èn anderen gaan inzien dat ze ieen tweederangs burgers zijn. die nog nel in -^taai zijn zich goedgelovig aan de -Ster te spiegelen, al pratend over 'iiotex. En juist deze vormen van paricipatie m de samenleving zijn voor-

lopig nog redelijk te kombineren met de overige taken die vrouwen nog hebben. Taken die ook herverdeeld zouden moeten worden, maar dat regel je niet op een achternamiddag. Dit zou ook kunnen betekenen dat vrouwen zich meer en meer gaan bemoeien met de lokale politiek. Want als'er één groep is in de samenleving die verstand heeft van lokale verkeersveiligheid, van sanenngsproblemen, van scholenproblematiek. dan is dat wel de groep vrouwen die grote delen van de dag wonen in wijken die door mannen vaak ,,slaapsteden" genoemd worden, omdat deze mannen overdag elders zich ophouden, maar beter getypeerd worden ,/groene weduwen-wijken". In vele landen in Europa is de participatie van vrouwen in het lokale politieke gebeuren dan ook een opvallend verschijnsel. Zo is bijvoorbeeld 48% van de Russische gemeenteraadsleden vrouwelijk (tegen 31% op nationaal niveau). In Nederland zien we tot nu toe echter het omgekeerde. Toch zit het er wel in. dat als de resultaten van de gemeenteraadsverkiezingen van vorige maand bekend zijn, zal blijken dat het percentage vrouwelijke gemeenteraadsleden is toegenomen van z o n lOtotzo'n 14. overeenkomstig de ontwikkelingen bij de Tweede Kamer en Provinciale Staten verkiezingen. Vooral als een aktie als,,Stem eens op een vrouw" nu plaatselijk gevoerd is. Want als ergens een vrouw met voorkeursstemmen gekozen kan worden, dan is dat wel op het niveau van de gemeente. Maar 14% is natuurlijk lang niet genoeg. Dat moet veel meer kunnen zijn. Dat vereist wel, dat vrouwen lid worden van een politieke partij, dat zij partijvergaderingen bijwonen en hun mond open doen. vooral als de bestuurderen bij het vaststellen van een kandidatenlijst vrouwen terugverwijzen naar de keuken met als argument dat de taak van de vrouw in het gezin ligt. In het geval van mannelijke kandidaten wordt in het algemeen geen navraag naar de gezinssituatie

gedaan, terwijl juist vele mannelijke kandidaten het vanwege hun kostwinnerschap en andere posities in de publieke sfeer van de samenleving het toch al zo druk hebben, dat hun kinderen nog wel eens op de vraag van vriendjes die ook eens de vader zien ..wie is die man?" antwoorden ,,Oh, dat is die man die hij ons slaapt". Overigens zou die 14% ook behoorlijk toenemen indien de grotere christelijke politieke partijen eens werk zouden maken van vrouwen in de politiek. Het duurde tot 1962 voordat er vrouwen voor de ARP in gemeenteraden zitting konden nemen, terwijl momenteel het percentage CDA vrouwelijke raadsleden niet boven de 7 uitkomt. Is politiek voor het CDA dan nog steeds een zaak van mannenbroeders? Je zou het haast geloven als je de cijfers bekijkt. Want al zijn de PvdA en het CDA ongeveer even groot, de PvdA kent 8 vrouwelijke Tweede Kamerleden, het CDA slechts 3; de PvdA heeft 52 vrouwelijke leden der Provinciale Staten, het CDA slechts 26. Op een totaal van ruim 4(KX) gemeenteraadsleden heeft het CDA slechts 275 vrouwelijke raadsleden, tegen de PvdA 358 op een totaal van 2361. Het ligt voor de hand dat de traditionele normen en waarden met betrekking tot de werkverdeling tussen mannen en vrouwen bij het CDA langer doorwerken dan bij de PvdA, omdat deze normen en waarden vooral verbonden zijn met de bijbel. Maar wordt het niet eens tijd dat christenen ook op het punt van deze werkverdeling Jezus Christus volgen? Want politiek is toch niet alleen een zaak voor ijdeltuiten, non-valeurs en nietsnutten, maar ook voor bekwame hardwerkende vrouwen. Op. beste stuurlui, verlaat de keuken, het schip van staat ligt al onder stoom!

' de cijfers omtrent de poHtteke participatie van vrouwen in de diverse politieke lichamen zijn ontleend aan de pabtikatie ,,Oe Nederlandse vrouw iii d« politiek «nds 1945", geschreven door Frank Boddendijk, Monique Klein en Ed Nolte, binnenkort te bestellen via de subfakuiteit SKW, VL, Amsterdaml.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen